“Een brutaal mens heeft de halve wereld”

Iemand die wat durft te zeggen krijgt het meestal wel voor elkaar. Althans dat is vaak zo. En zo ook in het ziekenhuis, want als ik nooit mijn mond had opengetrokken dan was het waarschijnlijk heel anders gelopen. Soms moet je even brutaal zijn. Zo ook nu.

Al bijna 2 jaar zonder borsten

Eind oktober is het twee jaar geleden dat mijn borsten werden geamputeerd. Eentje omdat het moest en die ander omdat ik het graag wilde. Maar sinds die tijd heb ik twee vriendinnen die ik in en uit mijn bh’s en bikini’s moet halen. Ik heb mijn weg erin gevonden en niemand ziet dat het nep is, maar ik wil zo graag gewoon echte. Twee die je niet van je lijf afhaalt elke dag. Dus ben ik zo nu en dan een beetje brutaal

Bellen, bellen en bellen

Sinds april 2021 sta ik op de wachtlijst voor de dubbele diep. Als nummer 10 werd mij verteld, dus ik zou ergens in februari 2022 geopereerd kunnen worden. Maar corona kwam weer even om de hoek kijken en ook werd het verwijderen van mijn eierstokken belangrijker dan de diep. De operatie voor mijn eierstokken duurde langer dan ze hadden gezegd. Dus trok ik de stoute schoenen aan en ging bellen. Niet heel brutaal, toch?

Een brutaal mens heeft de halve wereld

En prompt werd ik binnen twee dagen teruggebeld en binnen een week lag ik op de operatie tafel. Maar ook na die operatie bleef het stil over de dubbele diep. Dus besloot ik weer brutaal te zijn en de afdeling te bellen, inclusief de dagopname. Als eerste kreeg ik te horen dat ik pas in september kon. En net voor de vakantie werd het oktober. Maar deze week hoorde ik dat ze pas eind oktober gaan opereren en ik op plek 3 sta.

Een afspraak met de plastic chirurg

Uit ervaring weet ik dat je beter de persoon zelf kan spreken, dus plande ik een e-consult in en gister werd ik dan ook terug gebeld. In juli en augustus waren ze om en om op vakantie en de komende maanden gaan ze nieuwe mensen inwerken. Die willen ze niet een dubbele diep geven. Dus je raadt het al…. de operatie verschuift ook. In mijn gedachte zag ik mij al in met de kerstdagen in het ziekenhuis liggen.

Vriendelijk, maar ook brutaal

Dus besloot ik deze man mijn kanker levensweg even uit te leggen. Vriendelijk, maar toch ook wel duidelijk. Hoe lang moet deze jonge vrouw in de bloei van haar leven wachten op een strakke buik en een goed stel borsten? En daar was het antwoord. “Ik snap u volledig en dit kunnen wij inderdaad niet maken. Ik ga kijken of we in oktober toch kunnen beginnen met de dubbele diep!” “Dank u wel, dokter.”

Eind oktober of begin november?

Dus nu hoop ik dat ik eind oktober of ergens in november geopereerd kan worden. Dan moet ik alsnog revalideren tijdens de feestdagen, maar dat maakt mij niet uit. Iedereen komt maar naar mij met alle cadeautjes en lekker eten! 😉 En mocht ik eind september nog steeds niks hebben gehoord dan pak ik mijn stoute schoenen weer uit de kast en bel ik ze lekker brutaal op.

Bel jij ook altijd het ziekenhuis als je lang op je operatie moet wachten? Of wacht jij rustig af?

En nog een leuk nieuwtje… vrijdag 16 september ga ik met het tijdschrift Vriendin naar Disney land Parijs. Hoe gaaf is dat? Zonder man en kinderen, maar wel met een paar leuke vrouwen uit heel Nederland. Ik hou jullie op de hoogte!