Jaarlijkse controle, de spannende uitslag van mijn onderzoeken

Elk jaar in september is het tijd voor mijn jaarlijkse controle. Door de uitzaaiingen in mijn rug word ik goed in de gaten gehouden. Met een CT-scan en een bloedonderzoek checken ze hoe het ervoor staat. Zijn de plekken in mijn rug kleiner en wat zegt mijn bloed? Sta ik er nog steeds goed voor?

De jaarlijkse controle

Voor zeker de komende acht jaar word ik nog goed in de gaten gehouden. Ik had een bad ass tumor in mijn borst die zijn weg al had gevonden in mijn klieren en ook in mijn rug. En juist die rug willen ze goed in de gaten houden. Vorig jaar zag het er goed uit, maar dit jaar had ik na de Efteling opeens zo’n last van mijn rug dat ik er eigenlijk wel van schrok. Wat ging de jaarlijkse controle mij dit keer zeggen?

Een ct-scan met contract vloeistof

Vier keer per jaar wordt sowieso mijn bloed gecontroleerd voordat ik mijn zometa infuus krijg. Elke september komen daar nog een paar buisjes bloed en een CT-scan met contrast vloeistof bij. Gelukkig ben ik niet zo bang in kleine ruimtes, want die buis is echt heel erg smal. Ik weet niet of ik het al eerder had geschreven, maar van die vloeistof krijg je het gevoel dat je moet plassen. Altijd heel fijn als je in zo’n buis ligt. Mijn jaarlijkse controle bestaat dus uit een bloedonderzoek en een CT-scan

Een week met gedachtes

En dan moet je wachten. Een hele lange week lang vol met gedachtes. Ik merkte wel dat ik vorig jaar angstiger was dan dit jaar. Maar ja, het hield mij wel elke dag bezig. Gelukkig was het druk genoeg om mij bezig te houden en voor ik het wist was het donderdag. D-day. Tijd voor de uitslag van mijn jaarlijkse controle

De uitslag van mijn jaarlijkse controle

Als een lammetje dat klaar is om geslacht te worden liep ik door het ziekenhuis. Ik probeerde met mijn glimlach er wat stoerder uit te zien dan ik was. Was ik de rest van de week nogal rustig zodra ik het ziekenhuis binnen kwam was dit verdwenen. Mijn gevoel zei dat het goed zat, maar toch was ik gespannen. Het roepen van mijn naam haalde mij uit mijn gedachte en ik liep naar binnen. Tijd voor de uitslag. “Mevrouw Rodenburgh, ik kan kort tegen u zijn.” Met zijn grote glimlach kijkt mijn oncoloog mij glimlachend aan. “Alles is goed. Uw bloed en de scan. Niks meer te zien!”

Complimenten van de oncoloog!

Er is niks meer op de scan te zien. Pas wanneer je de CT-scan van de allereerste keer erbij pakt zie je een bijna te verwaarlozen afwijking. En ook mijn bloed ziet er echt prima uit. “Wie had dit twee jaar geleden gedacht? We gingen voor genezing, maar wisten ook dat dit soms niet haalbaar is.”. Hij was zichtbaar trots. Vooral toen ik vertelde dat ik eigenlijk alles weer doe als daarvoor. “Mag ik u een compliment geven? Ik vind het fantastisch om te zien hoe u weer geniet van het leven. Een groot compliment voor u.” En met die woorden ging ik zijn kamer uit.

Het jaarlijkse controle feest

Twee jaar na de diagnose lijkt het alsof er niks is gebeurd. Ik doe alles weer en geniet van het leven. En daarbij hoort het vieren van de goede uitslag van de jaarlijkse controle. Thuis werd ik verrast met een mooie bos bloemen van mijn man en ‘s avonds gingen we heerlijk uit eten bij La Cubanita. De komende dagen ga ik genieten van de uitslag, want wie had ooit gedacht dat ik er nu zo bij zou lopen?