Naar het ziekenhuis met de beste verzorgers ter wereld!

Wegens omstandigheden moest ik vandaag de allerbeste verzorgers ter wereld meenemen. En als je deze kanjers meeneemt moet je natuurlijk ook wat voor hen meenemen. Met een switch en een tablet gingen wij naar het ziekenhuis voor weer een Zometa infuus

Bloeduitslagen en verpleegkundige

Vorige week heb ik weer bloed moeten prikken om te kijken of alle waardes weer goed waren. Je nieren krijgen het namelijk aardig voor de kiezen en als je bloedwaardes niet goed zijn mag je geen infuus. Maar dinsdag kreeg ik te horen dat alles het goed doet. Alle waardes waren prima en mijn nieren kunnen weer een ronde aan. Stiekem wist ik dit al, want dat had ik al bekeken op MijnHMC. Verder bespraken we dat ik begin september een CT scan krijg van mijn bovenlichaam om te kijken of er nog steeds nergens iets te zien is.

De beste verzorgers zijn….

Soms kan het niet anders en moeten ze wel mee. De beste verzorgers ter wereld. Ook vind ik het belangrijk dat ze het ziekenhuis zien als een fijne plek. Waar je ook lol kan hebben en lieve mensen rondlopen. De beste verzorgers ter wereld zijn voor mij namelijk mijn kinderen. (en natuurlijk mijn man. Dit moet ik wel zeggen anders heb ik vanavond ruzie 😉 geintje!) Maar mijn kinderen van 4 en 8 zijn twee schatten en prima in staat om rustig naast je te zitten.

“Wat een schatten die verzorgers van jou”

Al bij de balie werden ze verwelkomt door twee vrolijke gezichten die blij waren ze te zien. Er werd even op de kamer en de afdeling gevraagd of ze een probleem tegen twee kinderen hadden, maar de vrouw op mijn kamer vond het alleen maar gezellig. Dus liepen we door en werden ze geïnstalleerd op de stoelen naast mijn bed. Tijdens het prikken van mijn infuus was Joshua aan het spelen op zijn switch, maar Isabel schoof haar stoel zo dat ze alles kon zien. “Wat een schatten, die verzorgers van jou!”

“Ik ga goed voor jou zorgen vandaag!”

Ik kom graag in het Anthoniushove te Leidschendam. De mensen zijn daar zo vriendelijk en behulpzaam. Ze namen dan ook niet alleen tijd voor mij, maar ook voor mijn beste verzorgers. Een lekker plakje cake en limonade zorgde ervoor dat ze het jammer vonden dat ik na een klein uurtje weer klaar was. “Mama, dit is echt veel te kort. Mogen we de volgende keer weer mee?” De verpleegkundige die mij hielp vond van wel. Zulke rustige en lieve kinderen mogen altijd komen. Toen we weg liepen deed Joshua een arm om mij heen “Mama, ik ga goed voor jou zorgen vandaag!”

Een positieve ervaring

Ik denk dat het alleen maar goed is geweest dat ze erbij waren. Zo weten ze waar ik elke drie maanden (en vaker) heen ga en hebben ze gelijk een positieve ervaring met het ziekenhuis. Dat helpt ze als ze straks ooit zelf moeten. Ik ben in ieder geval lekker vermaakt met een potje minecraft en filmpjes van Mario. Dus als je de volgende keer met mij mee wil, dan weet je wat je mee moet nemen!

Vervolg afspraken

Eind augustus mag ik weer bloedprikken en begin september krijg ik een CT scan. Daarna krijg ik de uitslag bij mijn oncoloog. Daarna is het wachten op de oproep voor mijn dubbele diep. Ze verwachten dat ik in oktober aan de buurt ben, maar het kan (als corona weer opspeelt) langer gaan duren. Ik hou jullie op de hoogte!