September is voor mij altijd controle maand. Dan staat er een gezellige CT scan op het programma en een afspraak bij mijn oncoloog. Dit keer was degene die bloed bij mij moest prikken zwaar chagrijnig, maar maakten de dames van de CT scan het meer dan goed!
Bloedprikken
Vier keer per jaar moet ik mijn bloed laten prikken om mijn waardes te checken. Ook voor de jaarlijkse grote controle moet ik bloed laten prikken. Niet echt iets waar ik naar uit kijk en al helemaal niet als ik een chagrijnige vrouw tref. Met alleen mijn achternaam werd ik geroepen. Ik kon haar niet zien, want mevrouw bleef lekker op haar stoel zitten. Met de woorden “daar zitten” nam ik plaats in een stoel.
“Arm!”
Ik had de afspraak last minute gemaakt en mijn pas niet bij mij. “Is deze brief echt van u? Volgende keer prik ik niet zonder pas!” Uhh, oke sorry? Ze voerde wat gegevens in en vroeg naar mijn ID bewijs. Gelukkig had ik die wel. Met één woord liet ze weten dat ik mijn arm neer moest leggen. Ik legde haar uit dat ik moeilijk te prikken ben en graag na afloop verbonden wil worden omdat het beter helpt. “Dit kan ik en gewoon drukken.” Met alleen een watje op de plek werd ik weggestuurd.
“Kom maar hier, schat”
Ik heb nog nooit zo’n iemand meegemaakt. Snel liep ik naar de oncologie afdeling die verbaasd naar mijn verhaal luisterde en mij wel het gevraagde verbandje gaf. “Echt ongehoord. Dat is echt geen service”, liet de lieverd weten. “Alsof je voor je lol hier komt.” De afdeling oncologie, ik kom maar er graag. Niet vanwege de infusen die ik krijg, maar wel door de verpleegkundigen die er rond lopen. Echte kanjers!
Een gezellige CT scan
Vandaag stond de jaarlijkse CT scan op het programma. Op zich niet heel spannend, maar mijn hersenen spelen dan altijd een gek spelletje met mij. Opeens voel ik van alles. Het houdt mij niet de hele tijd bezig, maar soms is er een gedachte die je dan liever niet hebt. Gelukkig stonden er twee hele lieve dames op mij te wachten die alles duidelijke uitlegde. Tijd voor een gezellige CT scan
“Adem in en vasthouden”
Tijdens de scan krijg ik een vloeistof ingespoten die een warm gevoel geeft in de keel en daarna bij de schaamstreek. Echt heel vreemd. Alsof je opeens moet plassen. Het gaat ook razend snel door je hele lijf heen. Blijft bijzonder. De scan zelf is zo gebeurd. Ik moet mijn adem inhouden wordt heen en weer gedaan en klaar. Tijd om naar huis te gaan.
Wachten duurt lang
En nu moet ik wachten. Woensdag heb ik een afspraak bij de oncoloog en krijg ik de uitslag van de scan. Daarna mag ik weer een heerlijk Zometa infuus. Gelukkig heb ik genoeg afleiding om er niet de hele tijd eraan te denken. Nog vijf nachten, maar het is niet dat ik tel hoor 😉 Laten we duimen voor een goede uitslag! Ik heb in ieder geval al gecheckt of mijn bloed goed is. Check! Nu de scan nog.
Wauw wat en bloedprikbitch. Die hoort daar niet.je mag toch verwachten dat iemand je normaal behandeld. Triest dat zulke mensen het voor je verpesten. Te lui om een verbanden te leggen. Knap dat je nog zo kalm bleef. Ik had het verband wel om haar klep gedaan. Zo ga je niet met patiënten om…..ik zou een klacht indienen. Onbeschoft gedrag en nalatigheid! Sterkte Joyce met wachten. Ga voor je duimen!