September, de maand waarin alles kan veranderen.

Opeens staat hij vast. September, de maand die mijn leven kan veranderen. Blijf ik hangen in het verleden of kan ik in september toch vooruit kijken?

Wel of geen dubbele diep?

In mijn blog over de diep lap vertelde ik jullie al dat de plastic chirurg zeker wilde weten of de oncoloog akkoord zou gaan met deze pittige operatie. Een half uur voor mijn zometa infuus gaf hij mij het verlossende antwoord. Ja, ik mag een dubbele diep. Maar ik mag hem alleen als in september blijkt dat de plekken in mijn rug niet zijn gegroeid.

De uitzaaiingen vormen de grootste bedreiging

Mijn borsten zijn eraf, mijn klier is eruit, maar mijn rug konden ze niet weg halen. Ze hebben er alles aan gedaan, maar ze kunnen nooit met zekerheid zeggen dat er niks meer in mijn rug zit. Dat moet de tijd uitwijzen. Ik moet dus banger zijn voor mijn uitzaaiingen dan op de kans dat ik weer een tumor krijg. Dat klinkt angstig, maar als je er op de juiste manier mee om gaat kan je ook dat een plekje geven. Na mijn chemo’s was er namelijk niks meer te zien in mijn rug. En mijn rug kreeg tijdens de bestralingen geen boost. Dat is goed nieuws, toch?

Weg is weg, toch?

Dat zou je zeggen. maar met kanker weet je het nooit. Er kan nog altijd iets zitten. Sommige dingen kun je gewoon niet zien. Daarom krijg ik in september een CT-scan. Zijn de plekken (door de botboring zit daar een gaatje) hetzelfde gebleven of kleiner geworden dan mag ik voor de dubbele diep gaan. Is het groter geworden dan hebben we een probleem en staat mijn leven weer op zijn kop. Laten we hopen, bidden, duimen en wat nog meer dat we het eerste scenario te zien krijgen. Dan kan ik eindelijk verder.

September is de maand

Dus september wordt een belangrijke maand voor mij. Ik sta gelukkig wel al op de wachtlijst voor een dubbele diep. Het is namelijk makkelijker om eraf gehaald te worden dan erop te komen. Tot nu toe ziet het er goed uit, maar zeker weten doe je het nooit. Ik voelde mij kern gezond toen ik ontdekte dat ik ernstig ziek was. En dat maakt van kanker een verraderlijke ziekte.