Zometa, heeft het infuus mij weer zo ziek gemaakt?

Maandag 1o mei stond mijn tweede Zometa infuus op de planning. Zou ik er net zo ziek van worden als de vorige keer of zou het mee vallen?

De vorige keer

Mijn allereerste keer dat ik het Zometa infuus kreeg had ik niet verwacht dat ik zo ziek zou worden. Er was een kans dat ik griepverschijnselen zou krijgen, maar dit was nog erger. Met mijn 41 graden koorts wist ik niet wat ik wilde. Liggen of zitten. Wel een deken of geen deken. Wat voelde ik mij ellendig. Was ik de chemo’s goed doorgekomen, werd ik erg ziek van dit. Flinke tegenvaller

Ik ging uit van het ergste

Ze zeggen dat het steeds minder wordt, maar ik ging uit van het ergste. Dan kon het alleen maar meevallen. Met mijn adjunct had ik al afgesproken dat ik die dinsdag en woensdag niet zou werken. Dat gaf mij al iets meer rust. Mijn kinderen had ik ondergebracht, dus ik was klaar voor mijn infuus!

Slecht geslapen

Wetende dat je iets krijgt waar je weer erg ziek van kan worden is niet fijn. Ik heb de nacht van zondag op maandag weinig geslapen en onbewust was ik de hele maandag onrustig. Zou het weer zo erg worden? Na een ochtend werken ging ik na de lunch op weg naar het ziekenhuis.

Gesprek met de oncoloog

Dokter Weijl is een geweldige man, maar hij loopt altijd uit en zo ook dit keer. Ik zag de medewerksters bij de balie vertrekken en langzaam werd het steeds stiller in het ziekenhuis. Gelukkig had ik mijn telefoon, want wat duurde het lang. Rond half 5 werd ik geroepen. Mijn bloedwaarden waren weer prima. Alleen mijn vitamine D was te laag, dus nu mag ik elke maandag die innemen. Dat is wat makkelijk dan elke maand één. Ik kon zonder problemen het infuus krijgen. Ook vertelde hij mij meer over de diep flap, maar dat vertel ik jullie in de volgende blog!

Hand of binnenkant van mijn elleboog?

Nadat ik boven kwam moest ik op zoek naar personeel, want de baliemedewerksters waren inmiddels ook naar huis. Jep, het was inmiddels al over vijven en ik moest het infuus nog krijgen. Ik kwam op de kamer bij een man die er al de hele dag zat. Volgens mij was hij wel blij met wat gezelschap en de hele tijd hebben we lekker zitten kletsen. Toen mijn infuus kwam. was de vraag waar ik hem wilde. Mijn hand of ergens anders. Mijn hand was geen optie en in mijn elleboog lag hij er mooi voor, dus de keuze was snel gemaakt.

“Ik doe Zometa altijd in een half uur”

Het infuus zat er zo in en ook de drankjes kwamen snel mijn kant op. Met natuurlijk het plakje cake. Het is net een all-inclusive. De vorige keer was ik binnen 20 minuten klaar, dus dit keer had ik gevraagd of het langer mocht. Hierop antwoorden de verpleegkundige “Ik doe het altijd in een half uur, om de kans te verkleinen dat mensen ziek worden.” Pfff, hadden ze dat de eerste keer niet gelijk kunnen doen?

Hoe gaat het nu met mij na het Zometa infuus?

Ik wist dat ik er die avond weinig last van zou hebben. Dat had ik de vorige keer ook niet, dus ik ben gewoon nog gaan trainen met Trinity. Alleen de kids, want ik merkte dat ik moe begon te worden. Gister ben ik er dan ook op tijd ingegaan. Vandaag voel ik mij oké. Ik ben moe, een beetje misselijk, mijn rug doet pijn, mijn botten en spieren voel ik iets en ik ben zo sloom als een schildpad. Maar ik voel mij absoluut niet alsof ik overreden ben door een vrachtwagen! En daar ben ik zo ontzettend blij mee. Dit hou ik de komende tien jaar wel vol. De volgende is in september gepland, dus kom maar op. Ik ben er klaar voor!