Mijn eerste Moederdag na een heftig jaar.

Ik kan mij nog precies voor mij halen hoe ik mij vorig jaar voelde. En hoe anders voelt Moederdag nu. Voor het eerst een feestdag waarbij ik mij helemaal goed voel.

Vorig jaar met Moederdag

Vorig jaar rond deze tijd wist ik dat ik borstkanker had met uitzaaiingen en dat het een moeilijk traject zou worden. Ze gingen voor genezing, maar wisten niet of ze mij konden genezen. De eerste twee weken na mijn diagnose waren moeilijk.Moederdag viel daar precies in. Het voelde anders, intenser. De tekst in de kaart raakte mij. Heftiger dan normaal. Ik stond aan het begin van een heftig traject en niemand kon mij zeggen hoe het af zou lopen. De angst dat het toch niet goed zou gaan was er. En de gedachte “Is dit mijn laatste Moederdag?” spookte door mijn hoofd.

• 

• 

Een feestdag zonder angsten

En vandaag vier ik Moederdag op een andere manier. Mijn borstkanker speelt niet de hoofdrol en dat voelt zo fijn. Ik werd vanmorgen gewekt met een heerlijke ontbijtje, knutsels en een mooi cadeau. Verder zijn we langs beide moeders (oma’s) gereden om een bloemetjes te brengen. Niemand maakten zich zorgen over wat eventueel nog zou kunnen komen. Heerlijk! Even geen angsten. Ik heb genoten van deze dag en we hebben genoten van elkaar. Precies zoals het hoort.

Wat gaat er nog komen?

Morgen krijg ik mijn Zometa infuus en daar kijk ik niet echt naar uit. De vorige keer ben ik er zo ziek van geworden. Twee dagen lang hoge koorts gehad en daarna nog weken spier- en botpijn. Hopelijk valt het mee. Morgen heb ik ook een gesprek met de oncoloog en hoor ik hoe hij tegen een diepflap aan kijkt. Ik ben bang dat ik het antwoord al weer, want vrijdag heb ik de mammacare verpleegkundige al gesproken. Ik hou jullie op de hoogte!

Hoe was jullie Moederdag? Zijn jullie nog verwend of heb je jouw moeder verwend? Ik hoor het graag!