Moe, pijn en een verbrande huid. Is mijn lichaam er even klaar mee?

Van de één op de andere dag heb ik overal pijn en is de plek van de bestraling vuurrood. Is mijn lijf er even klaar mee? Of is ze gewoon moe?

Moe en pijn, een dag voor kerst

Tot nu toe kom ik er redelijk doorheen. Ik ben niet moe. Ben niet al te misselijk en heb geen erge pijn. Tot de dag voor kerst, Ik word wakker als een wrak. Het voelt alsof er een vrachtwagen over mij is heen gereden. Ik ben moe, zo verschrikkelijk en alles doet pijn. Mijn gewrichten, mijn spieren en de plek waar ik ben bestraald. Als ik in de spiegel kijk zie ik vuurrode plekken. En ze doen pijn. Heel pijn.

Raap jezelf bij elkaar

“Kom op, raap jezelf bij elkaar en ga vooral niet in bed liggen!”. Het is makkelijker gezegd dat gedaan. Alles kost ontzettend veel energie en die pijn. Brood smeren doet pijn, lopen doet pijn en zelfs zitten doet pijn. Mijn rug doet, op de plek van de uitzaaiing, ook pijn. Hoe ik ook zit of sta, het doet pijn. Ik besluit in bad in de hoop dat het helpt. Het is lekker om even die warmte op mijn huid te voelen en tot rust te komen. Maar zodra ik het bad uit ga, komt de pijn weer terug. Ik ben zo moe. Hopelijk is het morgen weg. Ik wil en kan morgen niet moe zijn. Maar bovenal ik wil geen pijn hebben.

Eerste kerstdag

Ik smeer mijn huid wel vier keer in die dag, want het brand enorm. Het voelt alsof ik veel te lang in de zon heb gelegen en er nu niks op mag komen. Die pijn en het ergste is… de pijnlijkste plek zit aan de zijkant! Net onder mijn oksel. Au! Ik doe lekker rustig aan. Goed drinken en paracetamol nemen. Ik ga op tijd mijn bed in en bid dat de pijn weg mag gaan.

Het eerste dat ik merk als ik eerste kerstdag wakker word, is dat de pijn in mijn gewrichten en spieren weg is. En ik ben ook niet meer moe. Wat een heerlijk gevoel om zo wakker te worden. De verbranding is er nog wel, maar zolang de rest weg is neem ik dit voor lief. Mijn lichaam is toch nog steeds zo ongelooflijk sterk en geeft blijkbaar niet zo snel op.

2020 is bijna afgelopen

Het einde van dit jaar is in zicht. Ik heb heerlijke, (bijna) pijnvrije dagen gehad. Genoten van de mensen om mij heen en de dingen die we hebben gedaan. En bovenal genoten van al het lekkers. Ik ben bang dat er weer 5 kilo aan zit. haha. Het einde is bijna in zicht en wat een jaar. Corona en kanker, een combinatie die ik niemand toe wens. Ik wens jullie het allerbeste voor het komend jaar. Op een liefdevol, coronavrij, maar bovenal een gezond jaar! Een heel fijn oud en nieuw toegewenst!

‘.