Heeft de chemo zijn werk gedaan?

Na de laatste chemokuur krijg je weer een MRI. In mijn geval ook een CT-scan om te kijken of de chemo zijn werk heeft gedaan. Zijn de plekken op mijn rug weg? En wat heeft het met de tumor gedaan? Is het tijd voor champagne?

CT- scan en okselpunctie

Gelukkig kreeg ik van zowel mijn rug als borstpartij een scan. Zo konden ze alles goed in kaart brengen. De CT-scan was zo gebeurd. Het aansluiten van het infuus en alle andere voorbereidingen duurde langer. Na de scan moest ik twee uur wachten voordat ik de punctie kreeg. Gelukkig vond de mevrouw achter de balie dat veel te lang. Een belletje naar de afdeling en ik mocht gelijk verder. Kijk, daar hou ik van. Super lief dat ze het voor mij wilde doen. Een lieve medewerkster vertelde mij dat ik mijn bovenlichaam mocht ontdoen van mijn kleding. Daarna wachtte ze mij op met een theedoek die ik voor mijn borsten mocht doen. Al liggend op de tafel zag ik de beste man kijken naar zijn computer. Hij pakte het echo apparaat en keek weer naar zijn computer.

“Sorry, maar we gaan geen punctie doen”

Uhh, geen punctie? Ik keek de man niet begrijpend aan en kwam iets omhoog. Hij liet de CT-scan zien en de foto van de echo. “Mevrouw, ik zie helemaal niks meer in uw klieren. Ik ga niet prikken om het prikken”. Dat betekent dat mijn klieren heel goed gereageerd hebben! De patholoog moet nog uitsluiten of er nog iets van kankercellen zitten, maar voor nu ziet het er heel goed uit. Dat is nog eens geweldig nieuws.

“En de plekken in mijn rug?”

Maar dat betekent ook dat deze mijn al mijn CT-scan kan zien. Zou hij ook naar de plekken in mijn rug kunnen kijken? Vragen of toch niet vragen? Ik besloot mijn stoute schoenen aan te trekken en ook te vragen naar mijn rug. Tien minuten lang staarde hij naar het scherm af en toe klikkend op scans. Daarna vroeg hij mij of ik iets in mijn rug heb gehad, want hij zag alleen nog een dun streepje. Een dun streepje die waarschijnlijk gewoon littekenweefsel is van mijn botboring! Waarschijnlijk geen plekken meer in mijn rug!

Tijd voor champagne

Je droomt van deze uitslag, maar dit verwachten is een ander ding. Mijn vader trok gelijk een champagne fles open en met zijn allen proosten we (via beeldbellen) op dit resultaat. De vraag was alleen nog wat de tumor in mijn borst had gedaan. Had de tumor ook zo goed gereageerd?

De uitslag van mijn borst

De MRI had ik de volgende dag. Weer aangesloten worden op een infuus en dan 20 minuten lang liggen in een tunnel. Ik heb er niet zo’n last van, maar leuk is anders. De uitslag zou ik maandag 26 oktober krijgen. Na de MRI ging ik nog even langs de mammapoli om het goede nieuws over mijn klieren en rug tegen mijn mammacare verpleegkundige te vertellen. Helaas werkte zij niet, dus liet ik een berichtje achter. Die avond kreeg ik van haar een mailtje. Ze had mij op haar lijstje zien staan en vroeg wat ik wilde zeggen. Na twee mailtjes besloot ze mij om half 10 `s avonds te bellen met mijn toestemming. Ik wilde natuurlijk de uitslag die zij al zag! Zo lief dat ze dit voor mij wilde doen in haar vrije tijd. De uitslag was super. Mijn tumor is bijna weg! Er kleurt nog licht iets op, maar dat de chemo zijn werk heeft gedaan is zeker! Tijd voor een feestje!

Op naar de operatie

De operatie gaat snel volgen. Binnenkort weer afspraken en dan eindelijk de operatie. Vrijdag 30 oktober ga ik onder het mes in het Anthoniushove te Leidschendam. Het volgt elkaar allemaal snel op, maar ik had niet anders gewild. Ik ben er klaar voor.