Maandagochtend bekijk ik mijn drains al vroeg. Tot mijn vreugde hebben ze minder dan 20 cc gelopen. Misschien ben ik dan minder een wandelende attractie als ze eruit zijn! Dat betekent dat ik het ziekenhuis kan bellen om ze eruit te laten halen. Ik tel de minuten tot ik het ziekenhuis mag bellen. Kan ik er gelijk terecht?
Een wandelende attractie
Gelukkig kan ik diezelfde ochtend nog terecht. Ik pak mijn tasje met drains en stap de auto uit. Daniël heeft de rollator al bij de deur gezet en met mijn vriendjes in het mandje loop ik naar de poli van de plastic chirurgie. Er is niemand die niet zijn hoofd omdraait. Je hoort ze gewoon hardop nadenken. Sommige mensen volgen mij met hun blik tot ik niet meer zichtbaar ben. “Kan je het zien?”
Eruit met die dingen
En ook in de wachtkamer voel ik de ogen op mij branden. Het is natuurlijk ook een gek gezicht. Zo’n jonge meid met een rollator en allemaal draadjes uit de jas. Één mevrouw is zo aan het nadenken dat ze de hele tijd mij aan gaapt. Ik snap het wel. Ik geef je genoeg stof om over na te denken. Gelukkig word ik snel naar binnen geroepen en na een check geeft ze het verlossende woord. Ze mogen eruit! Weg met die dingen.
Een te kleine BH
Bij de verpleegkundige krijg ik te horen dat ik mijn buikband en drukbh dag en nacht om moet. Dat was niet wat ze tijdens mijn ontslag hadden gezegd. Ik vraag ook of mijn BH niet te strak zit, maar zij denkt het niet. Ondertussen heb ik rode striemen. Wel geeft ze aan dat ze vrijdag mijn hechtingen eruit gaan halen. Het ziet er zo netjes uit en de feestdagen komen eraan. Dus in plaats van na 14 dagen wordt het na 10 dagen.
Steeds een straatje verder
Thuis heb ik een heerlijke sta op stoel. Het zorgt dat ik in die strandstoel houding kan zitten en makkelijker op kan staan. Echt zo lekker. Elke dag probeer ik ook naar buiten te gaan. Elke dag een stukje verder. Ik merk dat als ik goed heb geslapen ik ontzettende snel herstel en steeds meer kan. Op vrijdag zit ik zelfs op 5.000 stappen! Ik maak er een sport van om steeds verder te komen.
Hechtingen eruit!
Maar ook zonder drains ben ik nog steeds een wandelende attractie. Mensen verdraaien hun hoofd om mij te bekijken. Op vrijdag mag ik naar het Bronovo voor mijn hechtingen. Bij de poli aangekomen staat dokter de Vreeze op de gang. Met een grote glimlach verwelkomd hij mij. “Zo u loopt echt al heel goed. U bent zo aan de beurt.” Dat zo duurt drie kwartier en uiteindelijk komt de verpleegkundige mij halen. “Wauw, wat heelt u mooi. Dit ziet er echt heel goed uit!” De hechtingen mogen eruit en langzaam gaat ze beginnen.
Mag ik weer rechtop lopen?
Dokter de Vreeze komt ook even kijken. “Dat ziet er echt heel erg goed uit. U heelt mooi. U hoeft pas over drie maanden te komen en als het lukt dan mag u ook rechtop gaan lopen!” Yes, dag rollator! Eindelijk geen wandelende attractie meer! Ook mag ik de littekens gaan insmeren. Ondertussen is de verpleegkundige op zoek naar een BH, want deze is echt te klein. Ik voel direct het verschil wanneer ik hem aan trek. Ik ben met kerst drains en rollator vrij! Laat de kerst maar beginnen!