Het einde van de intensieve behandelingen is in zicht

Onderzoeken, bloed prikken, chemo’s, operatie en bestralingen. Nog twee dagen en dan ben ik klaar met de intensieve behandelingen! Het einde is in zicht.

Dag, intensieve behandelingen!

Afgelopen weken was ik elke dag in het ziekenhuis te vinden. Soms voor een half uurtje, maar meestal langer. Elke dag naar het ziekenhuis gaan is best intensief. Was het ziekenhuis eerst mijn uitje. Nu ben ik eigenlijk wel blij dat het er bijna op zit. Elke dag daarheen is toch wel pittig. Ik ben niet extreem moe, maar ik ben er wel klaar mee. Het is tijd om mijn “normale leven” weer op te pakken. Dag, intensieve behandelingen!

Hoe doe ik het tot nu toe?

Afgelopen week ben ik weer door verschillende mensen uitgecheckt. En sommige genoten ervan om mijn lijf te bekijken. Voor de beelddenkers onder ons, het is niet de manier waarop jij nu denkt! Mijn lijf heeft het de afgelopen maanden echt heel goed gedaan. En nu ook tijdens de bestralingen laat ze zich weer van haar beste kant zien. Mijn huid is heel licht rood en doet geen pijn. Meestal na dag 10 gaat de huid verbranden en kan je irritatie krijgen. Maar mijn lichaam niet. Waar ik normaal moet oppassen voor de zon, doet ze het nu opeens heel goed. Misschien omdat ik nu intensief aan het smeren ben met Flamigel? Intensieve behandelingen vragen om een intensief smeerbeleid, toch?

Moe of niet moe? That’s the question

Door de bestralingen kan je erg moe worden, maar dat hoeft niet altijd zo te zijn. In mijn geval is dat dus niet zo, Ik heb het gevoel dat ik nog genoeg energie in mijn lijf heb zitten om mijn huis lekker schoon te maken. Niet dat ik daar nou heel veel plezier uit haal, maar het kan. Het enige moment dat ik echt moe was, was na sinterklaas. Mijn ouders waren er. Piet, van restaurant Het Pleidooi, kwam langs. Met eten én cadeautjes! En we hebben spelletjes gespeeld tot in de late uurtjes. De dag zelf hield ik prima vol, maar die zondag zat ik rond 8 uur ‘s avonds als een dood vogeltje op de bank. Superhelden kunnen een hoop hebben, maar het Sinterklaasfeest was even iets teveel.

Nog maar twee keer

Gelukkig hoef ik nog maar twee keer. Nog twee ritjes naar het ziekenhuis en dan heb ik even rust. Even helemaal niks. Geen intensieve behandelingen meer. Geen onderzoeken en geen artsen die blij naar mijn lijf kijken. De snorkel, neusklem en gekke bril tijdens de bestralingen ga ik zeker niet missen, maar het contact met al die lieve mensen wel. Want kan ik je zeggen dat het ziekenhuis het geweldig heeft gedaan. Wat een lieve mensen werken daar toch. Niet alleen bezig zijn met hun werk, maar ook even tijd nemen voor mij. Hoewel het intensief was, kijk ik er toch met een goed gevoel op terug. Nog twee keer en dan kan ik zeggen dat de intensieve behandelingen voorbij zijn!