Op weg naar de bestralingen

Dankzij het snelle herstel van mijn lichaam komen de bestralingen snel in zicht. Onderzoeken, scans en afspraken. Ben ik er klaar voor?

Herstellen van van een pittige operatie

Een dubbele borstamputatie is een pittige operatie en als je je niet aan de spelregels houdt dan kan dat voor behoorlijk wat pijn zorgen. Natuurlijk moest ik testen tot hoe ver ik kon gaan. Ik hou er namelijk niet van om afhankelijk te zijn, maar gelukkig heb ik een lieve man dus dat maakt het iets minder erg. Totaal afhankelijk zijn van iemand anders is niet één van mijn talenten en dan ga je soms een beetje te ver. De dag daarna had ik pijn, behoorlijk wat pijn. Weer een les geleerd. Hou je aan de regels. Dus de rest van de tijd dat keurig gedaan. Mijn lichaam doet haar best en ik mag best zeggen dat ik trots op haar ben. Ze herstelt snel en houdt weinig vocht vast in het wondgebied. Goed gedaan, lichaam.

Check voor de bestralingen

Na Martine, mijn VS, en de chirurg, dr Marinelli, was het de beurt aan dokter Stam om mijn borstgebied, of wat daar nog van over is, te beoordelen. De oefeningen heb ik elke keer netjes gedaan en de spelregels ben ik niet vergeten. Dokter Stam was dan ook blij met wat ze zag. Mijn armen kon ik ver genoeg omhoog doen en het gebied zag er netjes uit. In een week tijd heb ik verschillende mensen blij naar mijn borstgebied zien kijken. Kijk, daar word ik nou ook blij van. Van dokter Stam kreeg ik groen licht om door te gaan naar de bestralingen. Of ik de volgende dag al langs kon komen voor een CT-scan. Uhhh ja tuurlijk. Er is vast wel iemand die mij kan en wil brengen. Mijn lichaam doet het goed, heel goed.

Een heerlijk relaxte wachtruimte

Het HMC Anthoniushove heeft een ontzettend mooi en nieuwe centrum voor radiotherapie en dat kan je zien. De wachtruimte waar ik plaats mocht nemen is een oase van rust. Een heerlijke bank, mooi behang, aquarium en planten. Helaas werd ik binnen een minuut opgehaald, dus kon ik niet langer genieten van deze ruimte. Maar wat goed gedaan. Als kankerpatiënt kom je vaak in het ziekenhuis. Straks tijdens de bestralingen kom ik er elke dag. Een mooie ruimte om in plaats te nemen is dan heel fijn. Helaas heeft niet elk ziekenhuis dit. Gemiste kans, want beoordeel zelf. Zou jij hier willen wachten?

CT-scan en puntjes op de I

Op verschillende plekken in mijn lichaam moet ik bestraald worden. Om de positie goed te kunnen bepalen voor de bestralingen krijg je eerst een CT-scan. Tijdens de scan wordt er ook gekeken of je 30 seconden je adem in kan houden. Ik word bestraald aan mijn linkerkant, vlak bij mijn hart. Door flink in te ademen en het vast te houden, bescherm ik mijn hart. Het maakt het risico om mijn hart te beschadigen lager. De Breath-hold techniek. Gelukkig wist ik al dat ik dit moest kunnen. Jarenlang een instrument bespeeld en een groot stuk onder water zwemmen is geen probleem voor mij. Tijdens de eerste keer mijn adem inhouden, zagen ze al dat dit geen probleem was. Mijn longinhoud werd opgemeten en we konden starten met de scan. Ademen door een snorkel, een knijper op je neus en een bril om het beeld op te zien maken je er niet mooier op. Ik heb een foto, maar die ga ik echt niet met jullie delen. En verder ben ik 6 mooie tatoeage puntjes rijker. Lucky me. De puntjes op de i om mij elke keer weer goed neer te leggen.

Op naar de bestralingen

Over ongeveer 10 dagen is mijn eerste afspraak. Vijftien dagen lang, behalve het weekend, mag ik mij elke dag melden. Dat betekent dus drie weken lang elk dag daarheen. Vijftien bestralingen van mijn borstgebied en oksel, tien van mijn rug en 5 van mijn staartbeen. Sommige met een flinke boost om er echt zeker van te zijn dat al die cellen straks weg zijn. Ik hoop over 10 dagen zelf te mogen autorijden, vier weken na de amputatie. Gaat mij dat lukken of moet ik toch weer een beroep doen op mijn moeder die mij met liefde overal heen brengt. Ik ga in de tussen tijd trouw mijn oefeningen doen en hou mij nog even aan de spelregels. Op weg naar de bestralingen. Op weg naar een kankervrij lijf.