Sinds mijn diagnose heb ik ontzettend veel specialisten, het medisch behandelteam, gezien. Een team dat samenwerkt om de patiënt met kanker zo goed mogelijk te helpen. Bij iedereen verloopt dat anders. Maar hoe blij ben ik met mijn team? En werken wij samen of luister ik alleen maar?
Mijn eerste kennismaking met het behandelteam
In het HMC Anthoniushove te Leidschendam maakte ik als eerste kennis met Martine Twigt, de verpleegkundige specialist mammachirurgie. Zij bracht mij het slechte nieuws. Als ik terug denk aan die tijd, kan ik mij herinneren dat ze dit op een fijne manier deed. Tja, hoe kun je zulk nieuws nou fijn brengen? Maar zij gaf mij ruimte voor mijn verdriet, was duidelijk over hetgeen er ging gebeuren en leefde mee. Als je dan zulk nieuws moet horen, dan hoor ik het inderdaad op zo’n manier. De weken daarna ging het snel. Ik maakte kennis met mijn chirurg, de oncoloog, de verpleegkundige specialist oncologie en de radiotherapeut. Een hoop mensen in een korte tijd. Gelukkig had ik mijn afsprakenlijst met namen erop zodat ik nog even terug kon kijken wie ik allemaal had gezien. En ging ik googlen.
Samenwerken of alleen maar luisteren?
Zo’n behandelteam zit vol met experts. Mensen die veel weten over hun vakgebied. Op Facebook lees ik soms dat mensen inspraak hebben in hun behandeling, maar ook lees ik dat er aan hen voorbij wordt gelopen. De doktoren weten waar ze het over hebben, dus daar moet je naar luisteren. Gelukkig was mijn team, tja het voelt als mijn team, totaal niet zo. Ik heb het gevoel dat we echt samen hebben gewerkt. Ik luisterde naar hun advies en stelde gerichte vragen. Zij beantwoorden mijn vragen geduldig en samen keken we wat het beste was voor mij. Lichamelijk, maar ook mentaal. We waren letterlijk en figuurlijk een team. En dat wens je toch iedereen toe?
Humor op zijn tijd is belangrijk
Ik hou van een geintje en mijn behandelteam ook. Er was genoeg ruimte om even samen te kunnen lachen. Wat een heerlijke mensen heb ik om mij heen gehad. Mijn oncoloog, dr Weijl, heeft heerlijke, droge humor. De chirurg, dr Marinelli, is een erg lieve man die ook de nodige humor bezit. En ook met mijn verpleegkundige specialist mammachirurgie weet wanneer we samen lekker kunnen lachen en wanneer niet. Ik ben blij met deze mensen om mij heen, want zonder humor…..
Dag en nacht er voor mij zijn
De afgelopen maanden heb ik het gevoel gehad dat het behandelteam er dag en nacht voor mij was. Dit is zeker niet het geval, maar dat gevoel gaven ze mij wel. Ik kon ze altijd mailen of bellen en kreeg dan ook snel een reactie terug. Vooral Martine, de VS mammachirurgie, was er altijd voor mij. Met haar heb ik echt een speciale band opgebouwd. Ik wens dan ook iedereen een Martine toe. Wat een lieve en fijne vrouw is dat. Maar ook dokter Marinelli en dokter Weijl zijn aanraders. Iedereen die tegen kanker strijd zou zo’n team om zich heen moeten hebben.
Tijd om afscheid te nemen
De chemo’s zijn geweest. Mijn operatie is heel goed gelukt en de hormoonkuur is gestart. Wat rest is de bestralingen en jaarlijkse controle. Het is tijd dat ik afscheid ga nemen van een deel van mijn behandelteam. Zo jammer, want ik zie deze mensen echt graag. Ik heb het gevoel dat ik dit echt samen met hen heb gedaan. We besloten samen wat er ging gebeuren en dat is, ik zeg het nog maar een keer, echt belangrijk en heel fijn! Dokter Weijl blijf ik nog wel zien, Bij hem sta ik immers onder controle. Maar dokter Marinelli heeft zijn werk gedaan en hem ik zie waarschijnlijk niet meer. Hoewel…….zeg nooit nooit. Ik denk dat ik nog eens langs ga om hem gedag te zeggen. Om hem te laten weten hoe het gaat. Ik merk vanzelf wel of hij dat op prijs stelt of dat ik hem opeens weg zie rennen zodra hij mij ziet. En ook bij Martine was het de laatste keer, officieel dan. Ik weet zeker dat ik haar ook nog wel eens spreek. Ik ga deze lieve mensen missen. Het is toch gek om ze na zo’n intensief traject niet meer te zien.
Een behandelteam om iedereen toe te wensen
Volgens mij ben ik heel duidelijk. Iedereen zou zulke mensen om zich heen moeten hebben. Het behandelteam van mij wens ik iedereen toe. Sowieso ben ik erg blij met het HMC Anthoniushove. Ondanks alles kom ik er graag. Er werken een hoop vrolijke en lieve mensen die het beste voor hebben met hun patiënten. Vriendelijkheid, geduld en zorgzaam zijn eigenschappen die je als medewerker in het ziekenhuis echt moet bezitten. Gelukkig heeft mijn team dat allemaal! En mochten ze iemand nodig hebben om hun ziekenhuis te promoten. I’m your girl!
Maar voorlopig ben ik nog niet klaar. Met een deel van het team ga ik nog verder. Maandag heb ik een gesprek met dokter Stam, mijn radiotherapeut. Een ontzettend lieve vrouw die speciaal voor mij van alles heeft opgezocht over mijn genafwijking. Al samenwerkend gaan wij aan de bestralingen beginnen. Wanneer? Dat hoor ik hopelijk maandag. De genezing van mijn wonden gaat voorspoedig. Er zit bijna geen vocht meer in, dus de bestralingen kunnen snel van start. Ga ik 2021 beginnen met een “schoon” lichaam? Kan ik 2021 starten zonder behandelingen? Ik hou jullie op de hoogte.
Mooie MENSEN om je heen. Vertrouwen in het team van artsen, chirurgen en medisch personeel. Een bof dat dit zo goed voor je werkte. Je wordt daar als mens behandeld niet als een nummer.