Pijn in mijn gewrichten, mijn voeten, rug en heupen. Sinds een paar maanden heb ik pijn. Pijn die komt en gaat.
Doorbijten door de pijn
Wanneer ik in de ochtend wakker word en mijn bed uit ga, weet ik al dat het pijn gaat doen. Mijn voeten vinden het opstaan niet leuk en doen ontzettend pijn wanneer ik ze neer zet. Ik loop erbij als een pinguïn, maar ik bijt op mijn lip en zet door. Ik weet namelijk dat, wanneer ik eenmaal beneden ben, het weg is. En dat is het gekke van deze pijn.
Het komt en gaat
Ook wanneer ik lange tijd in dezelfde houding heb gezeten doet opstaan pijn. Mijn heupen, mijn knieën en mijn rug vinden dat niet altijd even leuk. Als een oud vrouwtje sta ik op, maar binnen tien stappen loop ik weer normaal. Het is even dat moment van opstaan. En ook op mijn werk heb ik er last van, dus beweeg ik mijn benen tijdens het zitten. En zorg ik ervoor dat ik zitten, staan en lopen goed af wissel.
Mee leren leven
Ik denk dat ik er een weg in moet zien te vinden. Het doet goed zeer maar daarna is het wel snel weer weg. Bewegen is het toverwoord, dus dat doe ik dan ook wel. En klagen erover of mensen het laten weten, doe ik eigenlijk niet. Ik heb ook even getwijfeld of ik er überhaupt een blog aan moest wagen. Maar misschien is het wel goed om te weten. Ik heb dus elke dag pijn. Niet lang, maar toch voel ik het goed. Iets waar ik zeker de komende jaren mee moet leren leven.
Teveel willen
En daarnaast heb ik pijn omdat ik gewoon eigenwijs ben. Of omdat mijn lichaam het te laat aangeeft. Ik heb namelijk genoeg energie over om lekker veel te doen. Een luchtkussen oprollen op mijn werk? Trinity training geven met de vlaggen? Allemaal geen probleem. Ik doe het met liefde, maar die liefde veranderd wel eens in pijn. De zijkant van mijn bestraalde kant wordt dan helemaal hard. Mijn rug is niet meer lief voor mij en mijn armen doen pijn. En ook mijn voeten vinden veel wandelen en staan niet leuk. De rekening van teveel willen doen, maar een lichaam die dat nog niet aan kan. Ook daar moet ik mijn weg in vinden. Het komt goed, maar irritant is het wel.
Hoe zit het met jou?
Heb jij vaak pijn? En wat helpt dan voor jou? Ik ben erg benieuwd naar jullie ervaring. En misschien slik jij ook wel hormoontabletten en zit je in een kunstmatig overgang. Hoe voelt dat voor jou? Herken je mijn verhaal? Ik ben erg benieuwd. Laat je het mij weten?
Ik heb niet veel pijn maar ben veel moe ( nah) daar ben ik ook mijn balans in aan het zoeken.
Oh bah, wat heftig om elke dag op te staan met zoveel pijn.. Ik herken wel het te laat aangeven van je lijf. Bij mij uit zich dat in overprikkeling.
Wow dit grijpt me toch even aan. Leven met zoveel pijn moet ontzettend vermoeiend en toch ook frustrerend zijn. Gezien je afwisselende periodes hebt van je goed voelen en daarna weer pijn, krijg je dan wel genoeg begrip van je omgeving? Ik vind het een goed idee dat je dit op je blog deelt. Je gedachten even op papier zetten. Ervaringen delen. Je wens je heel veel steun en liefde. Sterkte !
Gelukkig wel. Ik ben erg open op mijn werk over mijn lijf en de behandelingen tegen kanker. Daardoor krijg ik veel steun en begrip.
Ai dat is niet fijn! Ik wist niet dat dat een bijwerking was van hormoontherapie. Zeker goed om te delen en je gevoelens en gedachten hierover te uiten en op papier te zetten.
Leren luisteren naar je lijf is makkelijker gezegd dan gedaan, ik weet er alles van😉
Hoi Joyce, Wij weten sknds een paar jaar dat Markwin fymbomyalgie heeft. Dit houdt in dat door een trauma je pijngrens veranderd is, wat inhoudt dat hij de hele dag pijn heeft. Wat hem enorm helpt is Tai Chi en Yoga. Dit werkt enorm ontspannend voor zijn spieren en als hij veel last heeft, doet hij zijn oefeningen. Misschien is dit ook iets voor jou???
Wat heftig. Ik heb de afgelopen weken gestruggeld met het stoppen met borstvoeding geven en kreeg daarvoor Dostinex. Die heeft mijn hormoonhuishouding behoorlijk in de war geschopt en dat in combinatie met 2x een borstontsteking die om de hoek kwam kijken. Drama. Ik kan mij goed voorstellen hoe je je voelt. Heel veel sterkte lieverd.
IK heb soms pijn in mijn onderrug en pols, maar dat komt door mijn werk in de zorg
Ik heb hetzelfde als jou, energie voor 100 maar als ik opsta of lang gezeten heb in 1 houding lijk ik wel een oma van 100, mijn kids en man plagen mij daar wel is mee, ik zeg dan maar kan je vast wennen als ik echt 100 ben;)
Ik werk vijf dagen ga laat slapen maar het opstarten kost altijd effe 10 stappen of n warme douche.
Ik slik al ruim 4 jaar tamoxifen en krijg zoladex injectie om de drie mnd. In april is t klaar met hormoonpillen slikken zal het dan weer ” normaal” worden allemaal, ben zo benieuwd.
Ga ik mij weer gewoon 41 voelen als de pillen niet meer hoeven, ik hoop het maar…
Heel herkenbaar allemaal ,slik ook tamoxifen en heb veel last van pijnlijke stijve voet gewrichten.
Lopen gaat ook bar slecht.
Zie dat je klaar met met de tamoxifen voel je al verbetering van de klachten?
Herkenbaar! Bij opstaan uit bed, bij opstaan na zitten op een stoel of op de bank… waggelen als een eend, ik voel me dan een oude vrouw. En inderdaad… het gaat over na een aantal stappen.
Heeeeel herkenbaar. Ook ik lijk wel bejaard als ik op sta. Knieën, enkels, polsen en ellebogen doen de meeste pijn. En dat in combinatie met opvliegers, stemmingswisselingen, haaruitval, gewichtstoename, wazig zien maakt het soms echt moeilijk om vol te houden, nog 3,5 jaar pffff lijkt geen eind aan te komen. En oh ja door de tamoxifen een herseninfarct gekregen. Kon er ook nog wel bij😂.
Lieve Joyce,
Alles wat je aangeeft dat heb ik ook. In het begin heb ik er wel eens over geklaagd, met name bij mijn man. Maar dat heb ik laten varen. Mijn man en mijn omgeving kunnen er niks mee want ze begrijpen het niet. Het is een strijd die je alleen doormaakt. Maar net als jij ga ik gewoon door met mijn dagelijkse bezigheden en ja de pijn die blijft. Hoe vervelend het ook is. Hopelijk als ik met 9 maanden ongeveer klaar ben met de hormoontherapie dat dan misschien nog mijn oude ik weer een beetje terug komt. Maar daar reken ik niet op. Mocht dat wel zo zijn dan is dat mooi meegenomen. Het leuke van het leven inzien en genieten van de kleine dingen maakt dat ik het volhou. Ik hoop jullie ook allemaal.
Lotte 🍀
Ik heb ook pijn als ik weer te lang bezig ben geweest met iets. Ik moet het dan een aantal weken bezuren.
Ik heb geleerd dat alles gedoseerd moet helaas.
Oh ,wat herkenbaar!! Opstaan en lopen als een pinguïn omdat alles kraakt en doet. Op blote voeten lopen. Vroeger heerlijk en nu…… au! Heb een eigen zaak. En ook tijdens de chemo door en doorgaan! Oh man, heb genoeg te vertellen. Overal kreeg je een waarschuwing voor. Chemo. Bestraling. Operatie. Van te voren wist je wat je kon verwachten. En dan alleen nog medicijnen mevrouw. Geen waarschuwing. Maar wat een gemene krengen. En moet ze nog 8 jaar. 40 jaar toen ik ze kreeg. In 1x een oud wijf gevoel. Op alle gebieden. En maar door. En blijven lachen. Ik voel me Maan….. ze huilt maar ze lacht.
Ik voel met je mee! Het lijkt me niet eenvoudig te moeten leren leven met pijn. Wel goed dat bewegen op zich helpt. Ik heb zelf gelukkig geen pijn, hoogstens soms als ik een verkeerde beweging maak, een beetje spierpijn. Dus ik tel mijn zegeningen.
Sterkte!
Of ik mijn eigen verhaal lees…
Ik ben ook nog zoekende om een balans te vinden in mijn dagelijkse doen en laten. valt niet mee!
Heel herkenbaar! Vooral dat oude vrouwtje gevoel….
Wow, het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Hoofd en hart niet geheel op 1 lijn. En die eeuwige pijn…..
Ik slik ook hormoontableten na borstkanker.
Heb nu ff een stip en voel mij weer gewoon mijzelf worden. Maar de pijn blijft is er altijd in mijn gewrichten overdag snachts vooral als ik omdraai. Zorgt voor veel sapenloosheid en ook heb ik nog andere klachten de moed en kracht ontbreekt mij. Schimmel infecties aan de lopende band. Ben benieuwd hoe het verder moet gaan na deze 3 weken.
Hi Joyce,
Ik ervaar hetzelfde. Je hoofd denkt dat je de hele wereld weer aan kan, want (bijna) alles is immers achter de rug. Maar je lichaam is op meerdere manieren dagelijks een reminder dat er beperkingen en grenzen zijn. Ernaar luisteren of toch proberen net dat stapje verder te gaan is iedere keer weer de afweging. Hoe frusterend ook, ik probeer het vaak maar te relativeren met het besef dat ik er nog ben en die stomme pillen en de bijwerkingen voor lief moet nemen. Want liever 10 jaar dat, dan 10 jaar van mijn opgroeiende dochter van 11 te moeten missen als alleenstaande moeder. Zij geeft me de kracht als ik die op sommige momenten voor mezelf niet op kan brengen.
En af en toe stil staan bij het feit dat we het hele traject toch maar even hebben weten af te ronden en we daar best verrekte trots op mogen zijn!
Alsof ik mijn eigen verhaal lees…. zo herkenbaar! Vooral dat oude vrouwtjes gevoel. Een soort constante groeipijn in armen en benen. Neuropathie in de vingers. Om over de slapeloze nachten, overal steeds zomaar opduikende blauwe plekken en het vele vocht vasthouden nog maar niet te spreken…. pffff….. nog 9 van de 10 jaar te gaan.
Heb vier jaar hormoonpillen geslikt ben er mee gestopt anders was ik in een rolstoel terecht gekomen het leek net of ik twee vingers in het stopcontact had verschrikkelijk die pijn en dat oude vrouwen gevoel. Dat is nu 5 jaar geleden maar heb nog elke dag pijn sport en wandel veel maar is net of het dan erger wordt gelukkig heb ik er met slapen geen last van.
Ik slik nu sinds oktober de hormoontabletten en dacht eerst het valt wel mee, maar merk nu dat de bijwerkingen toch behoorlijk zijn. En naast de pijn in mijn heup en rug en voeten, wat heel vervelend is en ook slaapproblemen geeft. Vind ik dat de bijwerkingen ook mentaal zwaar zijn. Want ik vraag mij continue af of de pijn echt wel een bijwerking is of zijn het misschien toch uitzaaiingen? Ik ben heel benieuwd hoe jij daar mee om gaat? Oh en ik merk dat ik ook wel last heb van stemmingswisselingen en prikkels niet altijd even goed een plekje kan geven 😉
Die angst zal je altijd blijven houden. Ik heb voor mezelf de afspraak dat ik de pijn een week moet voelen. Als dst het geval is, maak ik een afspraak. Ik merk dat de pijn vaak na 3 dagen verdwijnt en dus niks is geweest. Hopelijk helpt jou dit ook en anders mag je altijd met mij contact opnemen! Sterkte ermee. Xxx
Poehhh ja ik 4mnd nu hormoontherapie, elke dag 1 pil
Nu de laatste 2 weken zomaar vreselijk pijn in de rug .
Dan weer hoofdpijn ,dan weer pijn knie…
Waar is mijn eigen ik ?? Word er zo moe van.
Ben altijd positief en druk,maar dit valt mij wel tegen.
Hoop dat het beter word .
Ik hoop het ook voor je. Mocht het niet beter worden dan kan je altijd om een ander merk vragen. Of misschien een ander soort. Sterkte
Zo mijn verhaal. Je gaat zo twijfelen. Is dit wel goed. Voel me een oud vrouwtje. Herkenbaar. Alles
Hey Joyce ik was 34 dat ik te jaren kreeg dat ik hormonale borstkanker had, na dar hele traject van chemo tot bestraling begonnen met Tomoxifen en 1x in de 3mnd Lucrin. Dus dubbel en dwars in een kunstmatige overgang. Het gaat allemaal opzich prima. Maar ik word soms gek van mezelf heel veel opvliegers zere handen in de ochtend of knie. Moeheid valt reuze mee, en ik werk ook 32 uur . Dit jaar slik ik 5 jaar die troep en ik zou eigelijk mogen stoppen maar vorig jaar zei de arts miss moet er nog 5 jaar bij wtf dacht ik. Ja studies wijze dat uit dat dat beter is. Ik word er eigelijk wel een beetje gestoord van om nog 5 jaar die troep te slikken. Ik word er af en toe gewoon ongelukkig van van al die ellendige bijwerkingen. Iemand ervaring met het langer doorslikken? Gr Denise
Hi Denise, Wat balen dat je er zoveel last van hebt. En om dan het nieuws te krijgen dat je nog vijf jaar moet. Ik snap heel goed dat je daar doodongelukkig van wordt. Zelf heb ik niet meer zoveel last van de bijwerkingen. Zelf zit ik nu op twee jaar, dus heb geen ervaring met tien jaar. Hopelijk kan iemand je helpen. Succes!