Ook een powervrouw heeft het soms lastig

De afgelopen weken krijg ik allemaal lieve berichtjes en kaartjes. Veel mensen vinden mij nog die powervrouw van de vorige keer. “Jij kan dit!”, is een veel gehoorde kreet. Maar kan ik dit wel? De allereerste chemo heeft er echt behoorlijk ingehakt.

Powervrouw, of niet?

Wat is eigenlijk een powervrouw? Iemand die alles aan kan? Doorzet wanneer het niet goed gaat of is het iemand met een positieve mindset? Ik hou van de term powervrouw en het klinkt ontzettend bemoedigend, maar afgelopen week voelde ik mij alles behalve een powervrouw. Vier jaar geleden tijdens de chemo’s ging het wel redelijk. Ik was moe, soms niet lekker maar het ging oké. Deze heeft er echt ingehakt.

9 uur lang chemo

Vorige week ben ik gestart met de eerste van 6 kuren. Elke keer bestaat uit een lange dag in week 1, een korte dag in week 2 en een rustweek in week 3. De allereerste keer heb ik er 9 uur gezeten. Van 8 uur in de ochtend tot 17.00 in de middag. Vijf verschillende zakken werden er in mijn lichaam gebracht. En dankzij mijn Port-a-Cath geheel pijnloos. Wat een wereld ding is dat! Het verliep volledig volgens plan en dankzij een koffer vol spullen ging de dag ontzettend snel voorbij.

Een koffer vol spullen

Van mijn klas, collega’s, familie en vrienden heb ik ontzettend veel handige spulletjes gekregen. Lekkere sloffen, puzzelboekjes, pepermuntjes, warme sokken, Emmaus vest (deze is echt heerlijk warm!) en een tablet met Disney+. Beter kom je een dag in het ziekenhuis niet door, dus bedankt allemaal! Ik waardeer dit erg.

Het heeft ook ontzettend geholpen toen ik de cold cap op kreeg tijdens de twee laatste zakjes met chemo. Het voelt erg ongemakkelijk en is ontzettend koud, maar dankzij een comedy film heb ik dit gewoon kunnen volbrengen. Is dat powervrouw waardig?

Bye Bye powervrouw

’s Avonds was ik kapot, maar ging het nog redelijk. Het voelde alsof mijn hoofd vol watten zat, maar de dag daarna was het verschrikkelijk. Mijn maag deed ontzettend veel pijn. Ik was extreem moe en had een hoofd vol watten. De dag daarna werd het nog erger. Hoe kan dat nou? Eten lukte amper en de wc was mijn beste vriend samen met imodium. Waar is dit powervrouw gebleven? Waarom ervaar ik dit zo heftig?

Het kan zijn dat ik veel van de vorige keer ben vergeten. Het kan ook maar zo zijn dat mijn lichaam deze gewoon minder leuk vindt. Gelukkig gaat het al iets beter en ben ik aan het opknappen. Mijn energie is nog ver te zoeken en ik ben echt nog wel heel moe, maar ik kan gelukkig zeggen dat het beter gaat. Morgen krijg ik alleen de taxel waar ik minder last van zou moeten hebben en daarna heb ik even rust. Even bijkomen voordat ik de tweede kuur in ga.

Powervrouw, let´s go

En nu genoeg geklaagd. Dat ik voor een tweede keer kanker heb betekent niet dat alles makkelijker gaat of dat ik het wel aan kan. Het betekent dat ik opnieuw moet ontdekken wat mijn lichaam aan kan en dat we er gewoon weer voor gaan. Mocht je trouwens iets leuks voor mij willen kopen. Koop wat doosjes Imodium. Strikje erom heen en klaar. Deze powervrouw wordt daar namelijk heel blij van!