Ondertussen heb ik kuur 5 gehad en zit ik in mijn rustweek. Maar hoe nu verder en wat staat mij nu nog te wachten. In deze kankerstory vertel ik jullie alles!
Kankerstory
Inmiddels heb ik er 5 kuur opzitten en staat nummer 6 voor de deur. We weten ook dat de tumor met 2/3 is afgenomen na 3 kuren. Dat geeft hoop voor straks. Maar blijft het hierbij? Ik heb namelijk te horen gekregen dat er een kans bestaat dat ik nog 3 kuren kan krijgen en daar zit ik zo niet op te wachten. Mijn hoofd roept heel hard: “Nee, dat wil ik niet. Ik ga dat gewoon niet doen. Ben er namelijk klaar mee.” Maar diep in mijn hart weet ik ook wel dat ze het niet doen om mij te pesten.
Ben er een beetje klaar mee
Zo’n chemokuur is namelijk geen lolletje en na zo’n ziekenhuisdag ben ik gewoon ontzettend moe en slaap ik de rest van de dag. De dag daarna word ik met een soort kater wakker en ben ik ook niet echt oké. Tijdens de lange chemo dag duurt het bijna een week voordat ik mij weer normaal voel en na de korte chemodag 2 dagen. Daarna voel ik mij anderhalve week weer mezelf. Maar dat is nog niet alles.
Een gezicht uit een horrorfilm
Dankzij die leuke infuuszakjes heb ik dus veel last van bloedneuzen. Ook midden in de nacht. Elke week moet ik wel mijn kussen wassen omdat hij onder het bloed zit. Gelukkig zie ik verder dan niemand, want je schrikt je echt dood. Mijn halve gezicht zit namelijk onder het bloed en dan zo’n wit koppie erbij. Yes, zie je het al voor je… check.
Spook van de opera
Soms aan het einde van zo’n rustweek komt er weer kleur op mijn wangen, maar daarvoor ben ik een wit spookje met vermoeide ogen en dunner wordend haar. Kort samengevat… ik lijk in niks meer op die vrouw die ik was voor mijn chemo’s en dat irriteert mij. Keek ik eerst met veel plezier in de spiegel. Nu kijk ik liever niet. Gelukkig bestaat er zo iets als make up.
Dingen regelen
En dat is nog niet alles. Na mijn chemo’s moet ik regelen dat ik iemand heb die mijn kinderen naar school kan brengen en halen. Gelukkig heb ik fantastische ouders die dit met liefde doen, maar ik heb er een dagtaak aan om alle dagen en tijden door te geven. Daarnaast mis ik gewoon een hoop dingen. Ik kan niet elke maandag met Trinity trainen. Moet verjaardagen afzeggen en andere leuke uitjes. Ik ben er een beetje klaar mee om elke keer rekening te moeten houden met mijn ziek zijn en ziekenhuisafspraken.
Diepe zucht
Maar je las mijn blog vast niet om mij te horen klagen. Of wel? En meestal klink ik erg positief, maar nu even niet en dat mag er ook zijn. Na de 6de kuur heb ik allerlei onderzoeken. Ct scan, echo, punctie, ect. Daarna beslissen ze of ik nog 3 kuren van 3 weken krijg of dat we doorgaan naar de operatie. Ook de bestralingen staan nog niet vast omdat ze niet weten wat handig is in mijn situatie.
Vervolg kankerstory
Dus ondergaan we straks braaf maar de 6de kuur en ga ik heel hard duimen, bidden en springen in de hoop dat ik er nog geen 3 extra hoef. Zo wel, dan zucht ik diep, huil ik heel hard en onderga dan braaf die 3 kuren. Ik kan dit, maar hoop dit nooit meer mee te hoeven maken. Helaas kan niemand in de toekomst kijken….
Lieverd wat ontzettend naar om te lezen dat je zo ziek bent. Ik lees het helemaal niet als klagen! Meer als een beschrijving van de horror die je doormaakt en deelt. Voor jou is dit ws van je afschrijven. Je zegt zelf ook al het is ok not to be ok. Ik wens je kracht en een voorspoedig herstel. En wat jij op de mindere dagen in de spiegel ziet wordt zeker niet door jouw omgeving gezien! Strijder!
Ik vind je een kanjer en nee ik lees je blog niet alleen om positieve verhalen te horen. Want deze ziekte is alles behalve positief.
Het is juist heel mooi en krachtig dat je er nog zoveel positiefs uit kan halen.
En het is geen klagen het is de rauwe werkelijkheid. 🩷
Lieve Joyce, sterkte met die lastige bijwerkingen, bidt dat ze zullen zakken en dat de chemo zijn werk doet!
sterkte en je bent een held!
Het is een hele pittige tijd, maar uiteindelijk voor het goede doel. Je slaat je er hartstikke goed doorheen en mochten er nog 3 kuren nodig zijn, dan gaat ook jou dat lukken. Allemaal om straks weer extra van alles kunnen genieten. Samen met je man en je kids. Sterkte Joyce!
Wat een duidelijke omschrijving van hoe jij je voelt zeg. En dat mag er ook zijn! Ik ga met je mee bidden dat het bij kuur 6 afgelopen mag zijn. Ik snap zeker nu ik het zo lees dat het wel genoeg is voor jou! Hopelijk wijzen dat de scan, punctie enz dat ook uit zodat de dokters er van overtuigd zijn wat het beste is om de volgende stap te kunnen doen. Heel veel sterkte, kracht en rust toe gewenst