De eerste chemo tegen borstkanker

Eindelijk was het dan zo ver. Mijn “strijd” tegen borstkanker begon. De allereerste chemo zou ik binnen krijgen. Zou ik ook zo ziek worden? En wat voor bijwerkingen zou ik krijgen?

Doosje met medicijnen

Een week van tevoren had ik een mooi doosje met medicijnen gekregen. Medicijnen voor de komende 5 dagen. Met op elk zakje wat erin zat en wanneer je het in moest nemen. Erg handig, als je het tenminste niet vergeet. Gelukkig had ik de eerste medicijnen al binnen. Ik was er klaar voor en melden mij om 8 uur in het ziekenhuis.

Wel of niet mee? Dat is de vraag

Aangekomen op de afdeling was het even de vraag of Daniël wel mee mocht. Vanwege corona mogen bezoekers niet mee en moeten de patiënten alleen komen. Na alle onderzoeken en “fouten” die er waren gemaakt, wilde ik hem er heel graag bij hebben. Omdat het mijn eerste keer was, mocht hij mee. Ik mocht mezelf installeren op een kamer voor mij alleen. Heerlijk. Daniël aan het tafeltje en ik lekker in bed. Wat kon er mis gaan?

Controles en nog even een hartfilmpje

En daar was hij dan, Rob. Een geweldige man met een kaal hoofd en gevoel voor humor. Iedereen wens ik zo’n verpleegkundige. Wat een fijne man! Heel behulpzaam en meelevend. Na mijn hartslag, bloeddruk en zuurstofinname te hebben gecheckt, stuurde hij mij door naar beneden. Ik moest nog een hartfilmpje maken. Dat waren ze vergeten vooraf te doen, dus moest dat nu. oké? Waarom wist ik hier niet van? Mijn alarmbellen gingen af, maar ik hield mij rustig. Iemand bracht mij naar de poli waar ze het hartfilmpje gingen maken. Daar wisten ze niks en omdat de arts niks had aangevraagd konden ze het niet doen. Dus werd er gebeld en gebeld. Drie kwartier heb ik zitten wachten. Niemand die iets kwam vertellen en op mijn vragen reageerde degene achter de balie kortaf. Helaas kon ik niet naar Daniël bellen, want ik had geen telefoon bij mij. Het zou immers maar 5 minuten duren. Na drie kwartier werd ik geroepen en kreeg ik plakkers op mijn borst. Binnen 5 minuten was ik klaar. De weg terug naar mijn kamer moest ik zelf uitzoeken. En daar liep ik, in mijn eentje op mijn pantoffels zoekend naar mijn kamer.

Moeilijk te prikken

Terug op de afdeling werd ik liefdevol opgevangen door Daniël en Rob. Rob was zichtbaar geïrriteerd en vond dit geen stijl. Hij belt gelijk de poli en de oncoloog op en gaat daarna verder met mij. Zodra ik op het bed zit, gaat hij op zoek naar “De” ader, maar blijkbaar heb ik “de” ader niet. Hij heeft er eentje gevonden, maar die wil niet mee werken. Gelukkig zijn er collega’s die willen werken en al snel staan er 4 mensen om mij heen. Op zoek naar DE ader. Maar mijn armen vol met mooie bloedvaten werken niet mee. Ze besluiten mijn hand te nemen en doen een schietgebedje. Dan loopt de chemo mijn lijf in.

Rode vloeistof in je lijf

Terwijl de rode vloeistof mijn lijf inloopt zie ik de verpleegkundige kijken. Ze blijven even wachten en zuchten daarna diep. Het infuus zit goed en ze kunnen opgelucht adem halen. Het is namelijk zo dat als deze vloeistof ergens anders komt dan je bloedvat, je inwendige brandwonden kan krijgen en dat wil je nu niet hebben. Gelukkig gaat alles goed en geniet ik van mijn ijsje. Tijdens de AC-kuur is een ijsje aan te raden, dus kom maar door. Het voelt gek… er gaat iets je lichaam in dat de strijd aan gaat met je tumorcellen, maar ook een hoop anderen dingen kapot maakt. Hoe ziek gaat de chemo mij maken?