Mijn Zometa infuus stond weer op het programma en daarmee ook een gesprek met de oncoloog. Terugkijkend op afgelopen jaar kan je wel zeggen dat dit jaar één is zonder kanker, toch? Of bekijkt de oncoloog dat toch anders? En wat zegt dit voor de toekomst? Genoeg om ‘s nachts wakker te liggen. Is dit mijn eerste kankervrije jaar?
Genezend behandeld met uitgezaaide borstkanker
Voordat ik verder ga met mijn verhaal wil ik nog even wat duidelijk maken. Mijn verhaal is namelijk eentje die je niet vaak zult lezen of die je ooit hebt gelezen. Ik had uitgezaaide borstkanker. In mijn rug zat een plek op L5, ja zoek maar op, en een nog kleiner plekje op mijn staartbeen. Was ik vijf jaar geleden ziek geworden dan waren ze verlenging gegaan, maar sinds kort weten ze dat als ze je het hele pakket geven ze je ook kunnen genezen. Althans een soort van. Dus dat hebben ze gedaan. Ik heb het hele pretpakket aan behandelingen gekregen en in september 2021 kreeg ik te horen dat ze niks meer zagen. Dan mag je spreken over mijn eerste kankervrije jaar, toch? Of ligt dat toch een beetje anders?
Mijn eerste kankervrije jaar
Dus mijn conclusie mag zijn dat ik het eerste kankervrije jaar erop heb zitten, toch? De verzekeringen tellen namelijk ook met mij mee. Als ik nu een eengezinswoning koop, waar we heel graag heen willen!, kan ik geen overlijdensrisico verzekering afsluiten. Pas na 10 kankervrije jaren kom ik in aanmerking. Kort gezegd, ik ben voor een heleboel verzekeringen een heel groot risico. Levensverzekering, overlijdensrisicoverzekering, zorgverzekering… kan ik niet meer afsluiten. Dus zo’n kankervrij jaar is belangrijk voor mij!
“Je bent niet meer interessant voor mij”
Mijn gesprek met de oncoloog ging erg goed. Ik heb echt een geweldige man met ontzettend droge humor. Na de gebruikelijke “voel je je goed?” en “alles ziet er goed uit”. Hadden we het over mijn eierstokken en het vervolg. “Ik wil je overplaatsen naar een verpleegkundige specialist. Het gaat namelijk zo goed. Je bent niet meer interessant voor mij.” Kijk dat willen we horen. Dokter Weijl heeft het erg druk en omdat het zo goed gaat kan ik de tussendoor afspraken wel bij een verpleegkundige doen. Ik zou hem dan weer volgend jaar zien na een nieuwe CT scan. Dat is goed nieuws toch?
Is dit mijn eerste kankervrije jaar?
Nadat hij zegt dat ik naar boven mag voor mijn Zometa infuus stel ik hem toch de vraag die op mijn lippen brand. “Mag ik dit zien als mijn eerste kankervrije jaar?”. Ik zie hem twijfelen, hij scrolt door mijn dossier en begint met “uhm”. Ik bereid mij voor op hetgeen hij nu tegen mij gaat zeggen. “Weet u, u heeft plekken in uw rug. Dus eigenlijk uitgezaaide borstkanker. Maar we hebben u behandeld met het uiteindelijk doel, genezing. Het is moeilijk om te zien of echt alles weg is in uw rug. We gaan er wel van uit en alles ziet er goed uit, maar we kunnen het gewoon niet zeggen.” Boem, daar zat ik dan.
Het voelt dubbel
Maar eigenlijk had ik toch wel zo’n antwoord verwacht. Mijn geval is zeldzaam, merk ik. Er is zo weinig over bekend. Ze weten het gewoon niet. Dokter Weijl verwacht mij nog jaren te zien, want dat is het ook. Ik zal moeten leven met dit. En tja, wat is dit? Er zit, als het goed is, geen kanker in mijn lijf. Maar vanwege mijn leeftijd en gen-afwijking zal ik altijd in de gaten worden gehouden. Mijn infuus, pillen en prikken moet ik ook nog jaren krijgen. Het woord kanker is een onderdeel van mijn leven geworden en ik ( en iedereen om mij heen) zal dat een plekje moeten geven.
Door naar de Zometa
Gelukkig ziet dokter Weijl mijn blik en geeft hij aan dat het echt heel goed met mij gaat. Anders had hij mij niet aan de verpleegkundige gegeven. “Je staat er goed voor. Echt waar. Ik denk dat je nog jaren mee kan.” Maar een echte uitspraak van een kankervrij jaar kan hij mij niet geven. Maar het is oké. Als hij positief is, ben ik dat ook. Hij is immers de specialist en een specialist laat alleen projecten die simpel zijn over aan een ander. Ik kom inmiddels op de afdeling aan waar vier stralende hoofden mij aankijken.
“Je ziet er goed uit!”
Zodra ik mijn naam zeg roepen ze alle vier tegelijkertijd “Wauw wat zie jij er goed uit!”. Hoewel ik vind dat er hier en daar wel een kilootje en vetje af mag, krijg ik dit wel vaker te horen. Niemand kan meer aan mij zien dat ik zo ontzettend ziek ben geweest. De dames sturen mij door naar mijn kamer waar ik al wordt opgewacht door de dames van de lunch. Dat is nog eens een leuke start van een vervelend infuus. Ik moet vanwege de lunch van de verpleegkundige even wachten tot ik word aangesloten. Maar met mijn eigen lunch op tafel vind ik dat geen probleem.
Aankoppelen en gaan
De programma’s op TLC zijn mijn tijdvullers tijdens een infuus. Heerlijke hersenloze tv terwijl er iets in je lijf loopt dat je ontzettend moe maakt. Terwijl ik kijk en geniet van mijn lunch, loopt de Zometa mijn lijf in. En net als de vorige keren maakt het mij ontzettend moe. Maar gelukkig elke keer een beetje minder. Wie weet kan ik over tien jaar wel gewoon weer werken na een infuus. Tot die tijd blijf ik na een infuus lekker thuis en geniet ik van Netflix of toch even naar TLC?
Geeft het een plek en door
Maar toch. Die uitspraak van de dokter heeft mij vannacht wel bezig gehouden en ook vandaag denk ik er aan. Geen kankervrij jaar voor mij. Of toch wel? Hoe ziet de verzekeraar dit? Er zijn zo weinig mensen die hetzelfde mee maken als ik dat ik er geen vragen over kan stellen. Ooit hoop ik ook iemand te vinden die hetzelfde mee maakt. Uitgezaaide borstkanker maar toch genezend behandeld. Ken jij zo’n iemand? Eigenlijk hoop ik het niet, maar anders hoor ik het graag.
Geniet dus van het leven. De mensen om je heen. Kies voor dingen die je blij maken, want je weet nooit hoe het leven loopt. Kies voor jezelf. Dat is niet egoïstisch, maar zorgt er juist voor dat jij gelukkig bent en blijft. Daar worden de mensen om je heen ook weer gelukkig van.
Wonderen bestaan lieve Joyce!
🙏🏼
Lieve Joyce,
Wat kan jij dit goed opschrijven. Ik denk dat de manier waarop je ermee omgaat een goed voorbeeld is voor alle mensen. Dat de maatschappij je zo afstraft met verzekeringen en hypotheken is natuurlijk afschuwlijk. Pure discriminatie. Zou een mooie zijn voor de rechten van de mens. Alleen heb jij daar nu niets aan. En die plek op je rug. Blijft natuurlijk in je achterhoofd meespelen. Ik snap dat je dit een dilemma vindt. Mooi dat je zo door de verpleegkundigen onthaalt wordt. Geniet van iedere dag. Maak je geen zorgen. Je weet nooit hoe het leven gaat. Meer weet ik niet. Je bent een kanjer en ik vind het fijn je blog te lezen. Als collega vond ik je altijd een fijn mens om mee te werken en te kletsen. Ik stop binnenkort met werken. Ben altijd in voor een praatje. Je bent welkom!
Wauw dat klinkt zeker hoopvol. Vooral ook omdat je nu een grotere kwaliteit van leven ervaart, wat heerlijk voor je. Kan me voorstellen dat t spannend blijft maar aan de andere kant – in t nieuws lees je ook dat t door bijv een ongeluk in 1x klaar kan zijn. Ik hoop dat je nog veel mooie momenten mag meemaken met een lijf dat daaraan mee werkt. Heftige tijd heb je achter de rug, nu tijd voor zonneschijn het is je gegund
Het zal toch een klap in je gezicht zijn geweest, het positieve is natuurlijk wel dat het nu goed gaat. Maar elke controle zal spannend zijn.
Dat elke controle in invloed heeft, daar kan ik goed van meespreken.
Na mijn operatie i.v.m. kanker had ik ook zoals jij die constante tests.
Stress ervoor en stress erna.
Maar uiteindelijk is het allemaal goed afgelopen.
Ik wens je ontzettend veel sterkte.
♥️
Wat heftig wat je mee maakt en tegelijkertijd: wat mooi, eerlijk en duidelijk beschreven. Je neemt me echt even mee in jouw leven. Sterkte!
Ik begrijp dat het ondanks het positieve nieuws toch ook wel een klap in je gezicht is. Mooi hoe je er over schrijft. Ik ben blij dat het de goede kant op gaan en ik hoop dat je snel mag spreken van een kankervrij jaar 🙏🏼❤️
Ik kende je nog niet, maar wat ben je een dapper en sterk mens. En wat heb je een weg afgelegd. Heel heftig en ik kan me voorstellen dat het dan ook wel even een klap is als ze het niet volledig met zekerheid kunnen zeggen, ook een beetje eng misschien. Ik hoop dat het gewoon goed blijft gaan!
Misschien een gekke opmerking maar heb je al gekeken of er facebook groepen van zijn? Miss dat je dan een lotgenoot kunt vinden.. tegenwoordig heb je overal groepen voor. Ik hoop dat je iemand vind! Heel mooi geschreven ook.