Het jaar 2021 stond in het teken van terugkomen op het werk, mijn eerste Zometa infuus, de eerste belangrijke uitslag en het terug laten groeien van mijn haar. Het werd een belangrijk jaar na een jaar vol behandelingen. Was dit een topjaar of moet ik toch wachten op 2022?
Het jaar van het terugkomen
Tijdens mijn behandelingen tegen borstkanker werkte ik niet, maar zodra ik mijn laatste bestraling had gekregen wilde ik wel heel graag weer aan de slag. Ik wilde meer dan alleen maar ziek zijn en besloot te helpen bij de noodopvang van school. Sneller dan iedereen had verwacht, werkte ik weer al mijn dagen. Precies een jaar na mijn diagnose stond ik weer voor de klas. Iets met als ik het wil dan ga ik ervoor.
Wedstrijden met Trinity
Tien jaar geleden richtte ik Trinity op, een color guard. Maar tijdens mijn behandelingen heb ik ze los moeten laten en waren ze in goede handen bij Kayleigh, Kim en Veronique. Maar al tijdens mijn bestralingen nam ik toch de kids weer over. Ik mistte het lesgeven zo erg. Door de lockdown gingen de wedstrijden van CGNunited online en net op de valreep besloot ik om toch ook met de kids mee te doen. In 8 weken tijd hadden ze een show ingestudeerd en konden we een filmpje opsturen. Uiteindelijk wonnen ze zilver en de RA goud. Hoe gaaf is dat?
Het jaar van de Zometa infuus
In januari kreeg ik te horen dat ik vanwege mijn uitzaaiingen in mijn rug en de hormoontherapie ik vier keer per jaar Zometa zou krijgen. Er was een kans dat ik griepachtige verschijnselen zou kunnen krijgen, maar dat je er doodziek van kon zijn was erg klein. En juist dat gebeurde bij mij. Met 41 graden koorts lag ik rillend op de bank. Zometa knocked me out. Maar ik vocht terug en ging opzoeken hoe ik hier minder last van kon krijgen. Bij mijn oncoloog en de afdeling vertelde ik duidelijk wat ik wilde. Door een langere inlooptijd en goed doorspoelen voel ik mij nu alleen een paar dagen erg moe. En dat is fijn, want dit infuus krijg ik voor de komende 10 jaar!
Weer mijn eigen klas
Het jaar 2021 was ook het jaar van terug komen voor de klas. Ik kreeg een pittige groep 2 die ik vier dagen les ging geven. Net voor de herfstvakantie was ik op. Dit was niet zomaar een pittig groepje. Er gebeurde dingen die ik nog nooit had meegemaakt en regelmatig stond ik bij de directie. Was ik dan echt mijn leerkrachtenmojo verloren? Gelukkig heb ik een kanjer van een intern begeleider en een geweldige directrice die van alles wilden doen voor mij. Samen met hen hebben we een plan gemaakt en dat heeft gewerkt. We zijn er nog niet, maar mijn groep 2 is van terror naar pittig gegaan. En wie weet wordt dit straks, met behulp van Cynthia de kindercoach, wel de leukste klas van school!
Een erg spannende CT uitslag
Ook kreeg ik in september de uitslag van de CT scan. Deze zou bepalen of ik door mocht gaan met de dieplap, van buikvet worden borsten gemaakt. Én, misschien nog wel belangrijk, of mijn kansen om dit te overleven toe zouden nemen. De week voor de uitslag was heftig. Als je mij al alleen maar aan keek ging ik huilen. Nog nooit zo’n huilebalk geweest. Gelukkig hebben we op school een begripvolle directrice, dus die tranen mochten er zijn. Maar wat was ik blij met de uitslag. Er was nog steeds niks te zien! In september krijg ik, hopelijk, mijn dieplap!
Het jaar van fysiotherapie en grenzen
Na de bestralingen en de operatie kon ik mijn linkerkant (borstkanker kant) alleen nog maar optillen tot de Hitlergroet. En dat is niet bepaald de groet die ik wil doen, dus besloot ik op aanraden van mijn vader naar Eva in Rotterdam te gaan. En met succes. Waar normaal negen bezoeken voor staan, was ik al klaar met vier. Tja, als ik iets wil dan ga ik ervoor. Daarnaast leerde ik mijn grenzen kennen. Het neerzetten van gymtoestellen is niet heel handig en zware dingen tillen moet ik gewoon niet doen. Ik leerde op een harde manier waar mijn grenzen liggen.
Een jaar met fake boobies
Toen de bestralingsschade minder werd kon ik op zoek naar de perfecte borsten. Dat was echt een rare gewaarwording. Al voelend aan verschillende protheses mocht ik de perfecte borst uitkiezen. Ik ging van cup H (mijn eigen borsten) naar cup D. Heerlijk! Ik kan niet anders zeggen. In het begin vond ik het lastig, maar tijdens onze zomervakantie wist ik niet meer beter. Ik deed alles met deze vriendinnen en niemand die zag dat ze nep waren. Ik had de mooiste borsten van het zwembad, helaas niet het mooiste figuur. 😉 Maar straks, na die dieplap. Ik kom terug als een fotomodel. haha
Het jaar van mijn haar
Begin dit jaar besloot ik om mijn mutsjes en pruiken af te zetten en met gemillimeterd haar door het leven te gaan. Het was even wennen, maar na wat complimenten was het geen probleem meer. Ik rockte mijn look. Online zocht ik verschillende manier om mijn haar te temmen en moest ik leren om met krullend haar om te gaan. Ik mistte mijn lange haren, naar kon met dit haar ook zeker mijn weg vinden. In een jaar tijd is het 13 centimeter gegroeid. Yes, mijn lengte komt langzaam weer terug!
Leren je gedachtes een plek te geven
En wie denkt dat ik altijd een vechter en Uber positivo ben heeft het mis. Kanker beheerst nog steeds mijn leven. Ik sta ermee op en ga ermee naar bed. Nog steeds heb ik momenten dat ik moet slikken. Dat het mij overvalt wat er allemaal is gebeurd. De angst om mijn kinderen achter te laten zonder moeder is er nog steeds. Maar ik laat het mijn leven niet meer beheersen. Het gaat even door mijn hoofd en ik laat het los. Soms heb ik het even moeilijk, maar dan adem ik diep en ga ik weer door. Door met mijn leven, want leven dat ga ik doen. Misschien wel meer dan ooit.
Nu 2021 bijna is afgelopen ben ik wel benieuwd naar jullie verhaal. Hoe was 2021 voor jou? Wat waren jouw hoogtepunten en dieptepunten? Ik wil je bedanken voor je steun, je lieve reactie en het lezen van mijn blog. Dat 2022 voor ons allemaal een geweldig jaar mag worden!
XXX Joyce
Lieve Joyce,
Mijn verhaal start in juli 2021. Sinds maart stapte ik van de ene arts naar de andere omdat ik voelde en zag dat mijn linker borst niet ok was. Doch deze artsen geloofden mij niet. Het waren mijn klieren en let de leeftijd neemt dit toe. In juli toch een arts gevonden die dadelijk aan de alarmbel trok. Gevolg tumor van 8 op 5cm.
1 september ven ik gestart met de chemo. 4 Ec’s en 9 Taxols die ik redelijk goed verteerd heb. Op 22 december kreeg ik de laatste. Helaas meldde de chirurg dat de chemo minder resultaat had gebracht dan hij had gehoopt. Sindsdien ben ik heel emotioneel ondanks de hele fijne nabespreking met de borstverpleegkundige. Ik ben zo bang geworden. 19 januari volgt mijn operatie, een volledige mastectomie links plus wegname van alle okselklieren. 4 weken later de radiotherapie. Wat als ik 2022 niet haal? Zou mijn verhaal op 50 jaar al uitgeschreven zijn? Pfff, zo lastig allemaal. Ik wil nog zo graag leven….
Ahhh lieve Tamara, dat is ook niet niks. Kanker is zo oneerlijk. Je weet nooit wie het wel haalt en wie niet. Maar ik hoop dat je kracht haalt uit mijn blog. Ik had uitzaaiingen in mijn rug en nu is er niks meer te zien. Hou je daar aan vast!
Ik had dit jaar ook veel dieptepunten maar ook veel hoogtepunten. Ik ben dit jaar vooruit gekomen.. heftig dat je borstkanker had. Ik snap dat je niet werkte toen. Wel goed van je dat je hebt geholpen bij de noodopvang. Zo bleef je toch bezig! En ik merk dat je er voor gaat aangezien je naar een jaar weer voor de klas stond. Ik snap ook dat je het lesgeven miste. Heftig dat je er zo ziek van werd. En je weer in staat was om te werken.
Je hebt jouw jaar mooi verwoord, en wat heb je veel bereikt!
Wat een optimisme en doorzettingsvermogen.
Ik vind het ontzettend moedig dat je je verhaal deelt.
Er over praten is zowel goed voor jou en een klankbord voor anderen in dezelfde situatie.
Ook ik liep deze zomer met een militair hoofd rond. Wel uit eigen keuze (weg verf, hallo grijze haren).
Ik wens je ontzettend veel sterkte, liefde en warmte voor 2022.
Wat mooi dat je dit deelt en wij kunnen meelezen hoe dit jaar voor je geweest is en wat een doorzetter ben je! Het lijkt me enorm ingrijpend om zo iets mee te maken. Ons haar en borsten zijn toch wel de dingen die ons vrouwelijk doen voelen. Super fijn dat je die hebt, ondanks dat ze nep zijn. Hopelijk komt het allemaal snel goed met je haar, al kan kort haar ook enorm leuk zijn. Ik wens je heel veel geluk en succes toe met alles en ik ga je volgen!
Wat een prachtige blog heb je geschreven zeg en wat heb je je overal doorheen geslagen vrouw! En het is ok om je niet ok te voelen, zeker na wat je allemaal meegemaakt hebt. Echt niet normaal. Je bent echt een strijder! Alle liefs, geluk en goeds voor jou in 2022…
Zo mooi van je dat je dit neerschrijft. Ik lees vooral doorzettingsvermogen, vechtlust en een glimlach voor de toekomst! Heel knap van jou. Ik wens je moed, kleine gelukjes, veel liefde, een berg knuffels en een pakketje ‘gezondheid’ met een gouden strik errond ❤️
Jeetje, 2021 is echt een bewogen jaar voor je geweest. Sterkte en geluk voor het komende jaar
Je bent een topper Joyce! Een echte doorzetter die ons allemaal inspireert.
Wow!! Wat heb jij een heftig jaar gehad.. goed dat je weer aan het werk bent gegaan. Ik wens je een gelukkig en gezond 2022!
Hey Joyce, wauw wat fijn allemaal. Wij zaten een vakantie te boeken voor 2022, en ik moest aan je denken. Hoe zou de uitslag geweest zijn, maar goed dus lees ik. Heel veel geluk voor 2022 en doe ze thuis de groetjes, en wellicht tot ooit, op een zonnige camping met een badmuts, dansende pinguïn 🐧 en aperol spritz 😂. Groetjes Jael
Heeey Jael, wat leuk dat je aan mij moest denken! Wij hebben onze vakantie al geboekt. Dit keer niet naar een camping met badmutsen, maar naar het zonnige Frankrijk! Dus mocht je weet een drankje willen drinken dan weet je ons te vinden. 😉 Verder alles goed met jullie? Groetjes Joyce