Een week waar blijkbaar alles gebeurd wat een normaal mens in een jaar mee maakt. Mijn week was heftig, maar werd afgesloten met een enorm grote glimlach.
Mijn week, het begin
Op maandag startte ik de week met een bloedonderzoek en een CT scan mét infuus. Altijd fijn dat bloedprikken. Vooral als ze het niet helemaal goed doen. Vooraf geef ik altijd aan dat ik moeilijk te prikken ben en lang na bloed. “Dat zal wel meevallen.”, zie de vrouw van het prikken, maar dat viel niet mee. Nog voordat ik bij mijn auto kwam had ik een bal vol bloed onder mijn arm. Thanks, prik mevrouw. Gelukkig waren ze bij de CT-scan fijner. Maar dat infuus. Ik word nooit zo blij van prikken. Zeker niet als ze hem niet goed dichtdrukken en het bloed door.
In quarantaine
Op dinsdag zaten mijn klas en ik in quarantaine vanwege een besmetting bij een familie van één van de kinderen. Gelukkig kon ik snel terecht voor een test, maar zat dus onverwachts thuis. Helaas niet een geheel onbezorgd dagje, want er moest een hoop geregeld worden. Gelukkig mocht ik woensdag weer naar school en kon ik één leerling verwelkomen in mijn klas. Ondertussen namen mijn gedachtes een loopje met mij.
Mijn week met doem scenario’s en hersenspinsels
De CT scan van maandag was aangevraagd door de plastic chirurg. Hij wil er zeker van zijn dat die kanker (voorlopig) niet meer terug komt. Als er niks te zien is, groeien mijn overlevingskansen. En met die wetenschap gingen mijn gedachtes gekke dingen met mij doen. Een negatieve uitslag, uitzaaiingen in mijn rug, ongeneeslijk ziek, al deze gedachtes zijn de revue gepasseerd. Daar bovenop kreeg ik dus daadwerkelijk pijn in mijn rug. Waarschijnlijk iets psychisch, maar pijn deed het wel.
En nu is het emmertje even vol
Op donderdag konden kinderen van mijn klas weer naar school komen. Normaal ben ik niet zo panisch voor corona, maar vlak voor zo’n infuus wel. Mocht ik het namelijk krijgen dan zou mijn infuus worden uitgesteld. Door een paar gebeurtenissen en opmerkingen was mijn emmertje eventjes vol. De tranen liepen over mijn wangen en herpakken lukte niet. Gelukkig heb ik een geweldige directrice die mij mee nam naar haar kamer en mij voorzag van een heerlijk kopje verse muntthee en een luisterend oor. Ik mocht pas weer terug naar mijn klas als mijn emmer niet meer zou overstromen. Hoe fijn is het om zo’n directrice te hebben?
Een bruiloft en een verjaardag
Gelukkig had ik de dagen daarna genoeg afleiding. Op vrijdag trouwde mijn broertje in Wassenaar. Een geweldig feest op een mooie locatie onder een tentzeil. Ik heb mij vermaakt en merkte dat ik zo toe was aan een feestje. Lekker dansen, lekker eten en een wijntje. Om maar niet over de afterparty bij de beste vriend van mijn broertje te schrijven.
Op zondag werd mijn moeder 60 en was het wederom tijd om feest te vieren. Eerst bij haar thuis, want ze wist niet dat er een verrassingsfeest voor haar was georganiseerd. Daarna stonden we met familie, vrienden en kennissen op haar te wachten bij Puurrr aan de vliet. Een heerlijke middag sloten we af met familie in het restaurant. Voor ik het wist was ook zondag weer voorbij en het einde van mijn week.
Eindelijk de uitslag
Voor ik het wist was het weer maandag. Het begin van een nieuwe week. Mijn nieuwe week die begon met lesgeven aan mijn klasje. Ik had die nacht niet geslapen en op school liep ik erbij als een hersenloze kuiken. Althans zo voelde het. Na de lunch was het tijd om naar mijn vonnis te gaan. Zo voelde het. Hoe dichter ik bij de afgesproken tijd kwam, hoe zenuwachtiger ik werd. De Yoshi aan mijn tas (cadeautje van de juf aan mijn zoon) werd hardhandig door mijn vingers geduwd. Waarom lopen doktoren altijd uit?
Ik wilde niet dat dokter Weijl mijn zenuwen zag, dus begon ik spontaan over zijn vakantie. En hij vroeg naar de mijnen. Waarom doen mensen dat? Ik wilde zo snel mogelijk de uitslag weten. Waarom begin ik dan over vakanties? Maar al snel kwam mijn oncoloog waar ik voor was gekomen. Alsof hij het nog steeds over mijn vakantie had, vertelde hij dat alles goed was. Scan, bloedonderzoeken en hoe ik mij voel. Iets te goed. Dat is goed nieuws want dat betekent dat je lichaam verder wil, maar geen goed nieuws voor eventuele tumorcellen.
Rammelende eierstokken?
Mijn eierstokken willen weer gaan werken. Mijn lichaam wil heel snel weer terug naar hoe het was. Het voelt zich goed en beter. Dames onder de 40 horen niet in de overgang te zitten en dat weet mijn lijf. Daarnaast knuffel ik regelmatig met baby’s op mijn werk en voila mijn eierstokken gaan weer werken. Maar dat willen we dus niet. Ik moet en zal van mijn oncoloog in die kunstmatige overgang blijven. Dus krijg ik er een injectie bij. Mijn dokter vindt het nog te vroeg om mijn eierstokken eruit te halen, maar ik ben compleet. Ik heb een geweldige zoon en een fantastische dochter en heb dus totaal geen behoefte om er nog eentje te krijgen. Haal ze er maar uit. Als dat mijn lijf tegen de groei van tumoren beschermt….. Take them!
Wacht nog maar even
Hoewel mijn dokter weet dat ik als ik iets wil ik ook echt vastberaden ben, wil hij toch nog even wachten. Ik moet er goed over nadenken, Ga ik voor mijn leven lang injecties of kies ik voor de operatie. Het antwoord weet ik al, maar ik ga braaf wachten. Doen wat de dokter heeft gezegd. Eerst maar even een Dubbele Diep en dan de rest. Ja, want die operatie mag doorgaan!!! Doordat mijn overlevingskansen zo groot zijn mag ik dus die dubbele diep. Een heftige operatie, maar ik wil die zo graag. En daarna gaan we over die eierstokken denken.
Het Zometa infuus
Met een grote glimlach en al huppelend verlaat ik de spreekkamer. Niemand kan mijn dag nog verpesten. Ik loop de afdeling op waar ik met een grote glimlach wordt begroet. “Volgens mij heb je goed nieuws gekregen. Je straalt helemaal!” En dat klopt. Ik heb het antwoord gekregen waar ik op had gehoopt. Ik kan er nog even tegenaan. Het Zometa infuus zit in mijn lijf en zorgt vandaag voor hoofdpijn en moeheid. Gelukkig geen koorts, maar dat mijn lijf hard moet werken merk ik wel. De komende 10 jaar sta ik nog onder controle, slik ik pillen, krijg ik scans en een infuus. Maar het maakt mij allemaal niks uit, want ik heb het beste nieuws ooit gehoord!
Wat een opluchting! Heel fijn voor je!
Wat zie je er mooi uit! Ik vind je haren ook heel mooi met die tiara erin!
Dank je wel. 😀 Voelde mij ook heel mooi die dag
Wat ben je een dapper mens zeg
Wat een sterke dame ben jij! Ook met die verschillende activiteiten per dag/week. Chapeau! Heel erg mooi!
Wat fijn dat het voor nu positief is. Nu mag je genieten, weg met de stress.
Wat fijn zo’n goed bericht na zo’n heftige periode. Ik hoop steeds op een lange periode met mijn kleinkinderen,bij moet er niet aan denken dat ik hierdoor had gemoeten toen mijn kinderen nog klein waren. Ik wens je een heel goede toekomst toe.
Leuk al die feestjes 😉 En nu is het alweer tijd voor een feestje! Snap dat je dolblij bent dat je zo’n bericht hebt gekregen. Geniet er maar van!
Heftige week zeg, maar fijn dat je goed bericht hebt gekregen!
Fijn dat het positief nieuws was maar wat een zenuwslopende week! Goed dat het afgewisseld werd met wat leukere dingen en ‘grappig’ lijkt me om les te geven aan slechts één kindje!